چه غذايی بپزيم؟

به نظرم طبخ برنج بين ما ايرانی‌هاست که خيلی آداب و مراسم دارد. البته اين را از روی تجربه‌ی خودم می‌گويم و اگر شما بيشتر می‌دانيد و بر خلاف حرف من هم هست حرفم را پس می‌گيرم.

تقريبأ در تمام غذاخوری‌های آسيايی‌ها که ديده‌ام برنج را خيلی کوفته‌ای از آب درمی‌آورند و واقعأ آسان‌تر است که با چنگال بيفتيد به جان برنج خوردن. از بس که برنج قلمبه‌ای می‌شود. رنگ و بو هم که تعطيل. همه‌اش سفيد و بدون طعم.

هفته‌ی پيش کره‌ای‌های دانشکده بساط غذا پختن‌شان را پهن کرده بودند و يک مخلوط برنج و گوشت می‌دادند دست مردم که اسمش Beef Bulgagi بود. تکه‌های گوشت و يک کپه برنج. حالا البته بلاخره تنوعی بود و همه‌ی اهل آزمايشگاه رفتيم يکی يک بشقاب خريديم که مزه‌اش را بفهميم.

از توی بشقاب عکس نگرفتم که خود غذا را ببينيد ولی به فکرم رسيده يک روزی بساط غذای ايرانی راه بيندازم توی دانشکده.

حالا حوصله‌اش را داشتيد يک کمی فکر کنيد اگر قرار باشد يک غذای ايرانی را بخواهيد به خارجی‌ها معرفی کنيد، از بين تنوع قابل توجه غذاهای ايرانی کدام‌شان اين قابليت را دارد که هم خيلی حال همه را ببرد و هم گرفتاری پخت و پز نداشته باشد و يک قشون آدم گرفتارش نشوند؟

يک مناسبتی هم برايش می‌تراشيم، ولی چه غذايی بپزيم اصل داستان است.