جنگ چيز بدی‌ست
هفته‌ی آينده يک سخنراني خيلي خيلي جالب در بريزبن و در انجمن فارغ‌التحصيلان دانشگاه‌های استراليا انجام خواهد شد. يکي از کساني که سخنراني‌مي‌کند را همه‌ی دنيا مي‌شناسند که حالا مي‌گويم از کجا همه مي‌شناسندش. چند روز پيش من رفته بودم ديدنش واز حيرتي که از ديدنش داشتم خودش هم به خنده افتاده بود
اين آدم خيلي معروف ايشان هستند که دقيقأ با همديگر همسن هستيم
اسمش فان تای کيم فوک است ولي همه او را به اسم کيم مي‌شناسند. دانشگاه يورک در تورنتو کانادا و بعد هم دانشگاه گريفيث در استراليا به او دکترای افتخاری داده‌اند و فعلأ هم سفير صلح سازمان ملل و يونسکو هست. اما اين خانم چرا اين همه مهم است؟
اين عکس را ببينيد. آن دختر کوچکی که وسط عکس هست و بدون لباس دارد گريه‌کنان مي‌دود همين خانم کيم فوک فعلي‌ست
در دوره‌ی جنگ ويتنام در روز هشتم ژوئن 1972 نيروهای ويتنام جنوبي به تصور اين که نيروهای ويت کنگ در حال تصرف دهکده‌ی تِرَنگ بَنگ هستند شروع کردند به بمباران اين دهکده آن هم با بمب‌های ناپالم. مردم هم فرار کردند و در يک معبد پناه گرفتند اما يکي از خلبان‌ها از روی حماقت معبد را هم با ناپالم هدف گرفت و کلي از آدم‌های پناه گرفته را کشت. تعدادی از آن‌هايي را که زنده ماندند را در عکس مي‌بينيد. کيم با آن وضعي که مي‌بينيد در حال فرار بود اما قبل از آن خانواده‌اش را در بمباران دهکده و بعد دو تا از برادرها و دو تا از عموزاده‌هايش را در همان لحظه‌ی بمباران معبد از دست داده بود
عکس اين صحنه را يک عکاس ويتنامي به نام هيون کونگ ٱت که به اسم نيک ٱت هم معروف است برای آسوشيتدپرس گرفته بود که به خاطر همين عکس جايزه‌ی پوليتزر را به او اهدا کردند. ظاهرأ هيون عکس را که مي‌گيرد متوجه مي‌شود کيم دچار سوختگي شديد شده و او را مي‌رساند به بيمارستان و همين مي‌شود که کيم زنده مانده
حالا سال‌ها بعد از جنگ ويتنام کيم فوک دارد دنيا را باخبر مي‌کند که بين آن همه آدمي که در جنگ‌ها از بين مي‌روند تعداد کمي‌شان شانس دارند که عکسي ازشان گرفته بشود و مردم دنيا متوجه بشوند در جنگ حلوا خيرات نمي‌کنند و بايد جلوی وقوع جنگ‌ها را گرفت
حقيقتش وقتي داشت حرف مي‌زد ياد همشهری‌های خرمشهری خودم و باقي خوزستاني‌هايي که جايي نداشتند بروند در دوره‌ی جنگ افتاده بودم، سر فرصت مي‌نويسم بعضي از وقايع تلخي را که به سر بعضي‌ها آمد
جنگ چيز بدی‌ست
اين آدم خيلي معروف ايشان هستند که دقيقأ با همديگر همسن هستيم
اسمش فان تای کيم فوک است ولي همه او را به اسم کيم مي‌شناسند. دانشگاه يورک در تورنتو کانادا و بعد هم دانشگاه گريفيث در استراليا به او دکترای افتخاری داده‌اند و فعلأ هم سفير صلح سازمان ملل و يونسکو هست. اما اين خانم چرا اين همه مهم است؟
اين عکس را ببينيد. آن دختر کوچکی که وسط عکس هست و بدون لباس دارد گريه‌کنان مي‌دود همين خانم کيم فوک فعلي‌ست
در دوره‌ی جنگ ويتنام در روز هشتم ژوئن 1972 نيروهای ويتنام جنوبي به تصور اين که نيروهای ويت کنگ در حال تصرف دهکده‌ی تِرَنگ بَنگ هستند شروع کردند به بمباران اين دهکده آن هم با بمب‌های ناپالم. مردم هم فرار کردند و در يک معبد پناه گرفتند اما يکي از خلبان‌ها از روی حماقت معبد را هم با ناپالم هدف گرفت و کلي از آدم‌های پناه گرفته را کشت. تعدادی از آن‌هايي را که زنده ماندند را در عکس مي‌بينيد. کيم با آن وضعي که مي‌بينيد در حال فرار بود اما قبل از آن خانواده‌اش را در بمباران دهکده و بعد دو تا از برادرها و دو تا از عموزاده‌هايش را در همان لحظه‌ی بمباران معبد از دست داده بود
عکس اين صحنه را يک عکاس ويتنامي به نام هيون کونگ ٱت که به اسم نيک ٱت هم معروف است برای آسوشيتدپرس گرفته بود که به خاطر همين عکس جايزه‌ی پوليتزر را به او اهدا کردند. ظاهرأ هيون عکس را که مي‌گيرد متوجه مي‌شود کيم دچار سوختگي شديد شده و او را مي‌رساند به بيمارستان و همين مي‌شود که کيم زنده مانده
حالا سال‌ها بعد از جنگ ويتنام کيم فوک دارد دنيا را باخبر مي‌کند که بين آن همه آدمي که در جنگ‌ها از بين مي‌روند تعداد کمي‌شان شانس دارند که عکسي ازشان گرفته بشود و مردم دنيا متوجه بشوند در جنگ حلوا خيرات نمي‌کنند و بايد جلوی وقوع جنگ‌ها را گرفت
حقيقتش وقتي داشت حرف مي‌زد ياد همشهری‌های خرمشهری خودم و باقي خوزستاني‌هايي که جايي نداشتند بروند در دوره‌ی جنگ افتاده بودم، سر فرصت مي‌نويسم بعضي از وقايع تلخي را که به سر بعضي‌ها آمد
جنگ چيز بدی‌ست
نظرات