خاويار و پسته
هر چقدر که کيفيت محصولات طبيعي ايران خوب است کيفيت بسته بندی شان خراب است. بسته بندی هم فقط اين نيست که کالا را بگذارند در معرض ديد مشتری بلکه حتي وقتي قرار است يک کالا را برای مدت های مديد در انبار نگهداری کنند همان بسته بندی بد مي زند هر چه را که ريسيده اند همه را پنبه مي کند
من دو نمونه از اين بسته بندی و اصولأ نگهداری غير حرفه ای مواد غذايي را که در سطح کلان به اقتصاد مملکت آسيب زده به چشم خودم در ايران ديده ام. يکي خاويار و دومي پسته
خاويار را در همان اسکله های کنار محل صيد مي آورند و در قوطي های فلزی بسته بندی مي کنند. قوطي ها همه شماره و کد دارند بنابراين اگر اشکالي در کار هست معلوم مي شود در کجا بايد سراغ خرابي را گرفت. وقتي قوطي ها را پر مي کنند يک پودر مخصوص به نام بوراکس را روی خاويارها مي پاشند که از خراب شدنشان در مدت زمان طولاني جلوگيری مي کند. کم يا زياد بودن بوراکس خودش اولين عامل خرابي خاوياری است که با آن همه زحمت توليدش مي کنند. اگر ببينيد چطور بوراکس پاشي مي کنند روی خاويارها آنوقت متوجه مي شويد چرا خاويار مرغوب ايراني را در خارج از کشور براحتي پس مي فرستند. ضمن اين که يک رقابت خيلي مسخره از نوع خودکفايي برای بعضي ها درست شده و رفته اند پودر بوراکس را خودشان توليد کرده اند که کيفيتش فوق العاده افتضاح است. مي توانستم الان آدرس بدهم برويد از آدمش هم بپرسيد، مي ترسم برای مردم زحمت درست بشود ولي واقعأ بايد يک فکر اساسي کرد برای خاويار گرانبهای ايران و بسته بندی کردنش
و اما دومي که همان پسته باشد. پسته ی ايران که باز هم از بهترين هاست دچار يک آفتي ست که از خودش سم توليد مي کند. اسم اين آفت که نوعي قارچ هم هست "آسپرژيلوس فلاووس" است و اگر مي شنويد يا مي خوانيد جايي "آفلاتوکسين" معني اش سم (توکسين) آ (آسپرژيلوس) فلا (فلاووس) است. اين قارچ محصول انبار کردن کاملأ غير استاندارد پسته ها در شرايط گرما و سرمايي است که به قارچ هايي که از سمپاشي جان به در برده اند مجال مي دهد تا خودشان را بازيابي کنند و دوباره هاگ توليد کنند و آن را با هر باز و یسته کردن در انبار و ايجاد جريان هوا به همه ی دانه های پسته ی سالم برسانند. اين جا هم گرفتاری اصلي در انباری کردن محصول است به اضافه ی اين که بعدها بسته بندی غير استانداردی که برای به بازار فرستادن محصول به کار مي برند باز هم به پسته های آلوده فرصت مي دهد تا سالم ها را هم آلوده کنند
بگذاريد درباره ی پسته ها يک نصيحتي بهتان بکنم. اگر در ايران هستيد هرگز از اين پسته هايي که مي آورندشان در بزرگراه ها مي فروشند نخريد ولو اين که مدت هاست پسته نخورده ايد و هوس پسته خوردن دارد کلافه تان مي کند. آن پسته های بزرگراهي همان هايي هستند که اصولأ مملو از آفلاتوکسين هستند و ديگر نمي شود بيشتر در انبار نگهشان داشت و خوردنشان باعث مشکلات گوارشي اساسي مي شود، نامردها مي آوردنشان به اسم پسته ی ارزان مي فروشند. اين قار و قور کردن های معده که در ايران زياد هم هست (و يک روزی نتيجه ی يک مصاحبه ام با يک متخصص تراز اول ايراني را مي نويسم اين جا که بدانيد چرا در ايران زياد است) با خوردن آن پسته های بزرگراهي بدتر مي شود
هر چقدر که کيفيت محصولات طبيعي ايران خوب است کيفيت بسته بندی شان خراب است. بسته بندی هم فقط اين نيست که کالا را بگذارند در معرض ديد مشتری بلکه حتي وقتي قرار است يک کالا را برای مدت های مديد در انبار نگهداری کنند همان بسته بندی بد مي زند هر چه را که ريسيده اند همه را پنبه مي کند
من دو نمونه از اين بسته بندی و اصولأ نگهداری غير حرفه ای مواد غذايي را که در سطح کلان به اقتصاد مملکت آسيب زده به چشم خودم در ايران ديده ام. يکي خاويار و دومي پسته
خاويار را در همان اسکله های کنار محل صيد مي آورند و در قوطي های فلزی بسته بندی مي کنند. قوطي ها همه شماره و کد دارند بنابراين اگر اشکالي در کار هست معلوم مي شود در کجا بايد سراغ خرابي را گرفت. وقتي قوطي ها را پر مي کنند يک پودر مخصوص به نام بوراکس را روی خاويارها مي پاشند که از خراب شدنشان در مدت زمان طولاني جلوگيری مي کند. کم يا زياد بودن بوراکس خودش اولين عامل خرابي خاوياری است که با آن همه زحمت توليدش مي کنند. اگر ببينيد چطور بوراکس پاشي مي کنند روی خاويارها آنوقت متوجه مي شويد چرا خاويار مرغوب ايراني را در خارج از کشور براحتي پس مي فرستند. ضمن اين که يک رقابت خيلي مسخره از نوع خودکفايي برای بعضي ها درست شده و رفته اند پودر بوراکس را خودشان توليد کرده اند که کيفيتش فوق العاده افتضاح است. مي توانستم الان آدرس بدهم برويد از آدمش هم بپرسيد، مي ترسم برای مردم زحمت درست بشود ولي واقعأ بايد يک فکر اساسي کرد برای خاويار گرانبهای ايران و بسته بندی کردنش
و اما دومي که همان پسته باشد. پسته ی ايران که باز هم از بهترين هاست دچار يک آفتي ست که از خودش سم توليد مي کند. اسم اين آفت که نوعي قارچ هم هست "آسپرژيلوس فلاووس" است و اگر مي شنويد يا مي خوانيد جايي "آفلاتوکسين" معني اش سم (توکسين) آ (آسپرژيلوس) فلا (فلاووس) است. اين قارچ محصول انبار کردن کاملأ غير استاندارد پسته ها در شرايط گرما و سرمايي است که به قارچ هايي که از سمپاشي جان به در برده اند مجال مي دهد تا خودشان را بازيابي کنند و دوباره هاگ توليد کنند و آن را با هر باز و یسته کردن در انبار و ايجاد جريان هوا به همه ی دانه های پسته ی سالم برسانند. اين جا هم گرفتاری اصلي در انباری کردن محصول است به اضافه ی اين که بعدها بسته بندی غير استانداردی که برای به بازار فرستادن محصول به کار مي برند باز هم به پسته های آلوده فرصت مي دهد تا سالم ها را هم آلوده کنند
بگذاريد درباره ی پسته ها يک نصيحتي بهتان بکنم. اگر در ايران هستيد هرگز از اين پسته هايي که مي آورندشان در بزرگراه ها مي فروشند نخريد ولو اين که مدت هاست پسته نخورده ايد و هوس پسته خوردن دارد کلافه تان مي کند. آن پسته های بزرگراهي همان هايي هستند که اصولأ مملو از آفلاتوکسين هستند و ديگر نمي شود بيشتر در انبار نگهشان داشت و خوردنشان باعث مشکلات گوارشي اساسي مي شود، نامردها مي آوردنشان به اسم پسته ی ارزان مي فروشند. اين قار و قور کردن های معده که در ايران زياد هم هست (و يک روزی نتيجه ی يک مصاحبه ام با يک متخصص تراز اول ايراني را مي نويسم اين جا که بدانيد چرا در ايران زياد است) با خوردن آن پسته های بزرگراهي بدتر مي شود
نظرات