انتقاد داخلي، هنوز هم نه؟
بعد از گذشت چند روز از انفجارهای سامرا تقريبأ هر روز و شب که به مناسبت های مختلفي که درباره ی عراق برنامه ای از شبکه های راديويي/تلويزيوني ای بي سي پخش مي شود يک بخشي هم به ايران اختصاص مي دهند که سود و زيان اين انفجارها برای ايران چه بوده، جدا از فضای احساسي و با تأکيد بر سياست
يکي از برنامه های تلويزيوني که اسمش "ليت لاين" هست خيلي با دقت هر شب با کارشناسان خاورميانه صحبت مي کند و کم کم از زبان بعضي از مصاحبه شونده ها شنيده مي شود که انفجارها مي تواند حتي از طرف خود ايران هم باشد. دليلشان اين است که تا چندی پيش اوضاع عراق و انفجارهای انتحاری تا حدود زيادی فروکش کرده بود و همزمان فشار بين المللي بر ايران برای برنامه ی هسته ای زيادتر شده بود. به قول يکي از مصاحبه شونده های امريکايي اين ها پيام های خوبي برای ايران نبودند و نشان مي داد دست جمهوری اسلامي از اثر گذاری بر عراق دارد کوتاه تر مي شود و تنها راه برای ايران اين بود که سطح مقابله با امريکا در عراق را ببرد بالاتر ولو به قيمت منفجر کردن مکان های مقدس. اين مدل نظرها اينروزها زياد دارد منتشر مي شود. درباره ی ممکن بودنشان از جنبه های سياسي مرتب مثال مي زنند از سوابقي که در دنيا بوده و اين ها را مي گذارند کنار هم که گاهي به مخاطبانشان بگويند ببينيد جمهوری اسلامي ممکن است اگر تحت فشار قرار بگيرد به هر کاری دست بزند
ديروز در يک برنامه ی راديويي يک گفتگويي مي کردند با يک محقق امريکايي که نمي دانم منبعش چه تحقيقي بود ولي حسابي رفته بود مسير اين ترورهای سياسي و گرفتاری های کمي قبل و تقريبأ تمام بعد از انقلاب را دنبال کرده بود. از آتش سوزی سينما رکس آبادان تا مثلأ ترور صياد شيرازی و حتي همين انفجارهای اخير در خوزستان. نظر مصاحبه شونده اين بود که جمهوری اسلامي برای بدنام کردن مخالفانش در داخل و خارج حتي حاضر است در کشور خودش هم دست به تخريب زند، بنابراين عراق هم مي تواند يکي از اين سناريوها باشد. يک جورهايي تکان دهنده بود انصافأ
متأسفانه حرف های نابخردانه ی اهل حکومت در ايران و قدرت رسانه ای غربي ها در شکل دادن به افکار عمومي هر دو به ضرر ايران دارد تمام مي شود. خيلي دوست داشتم يک آدم قدرتمندی از اهل حکومت بلاخره مي پذيرفت که خبرنگاران و روزنامه نگاران ايراني آدم های وطن فروشي نيستند و اگر بگذارند از جنبه ی حرفه ای کار کنند و انتقاد هم بکنند بهتر از اين است که بنشينند کنار و فقط تماشا کنند. مي دانيد وقتي حکومت تحمل چهار تا انتقاد داخلي را ندارد آنوقت نتيجه اش مي شود هميني که دارد از راديو/تلويزيون های غربي پخش مي شود
نظرات