بيابان مي‌رويد دستکش فراموش نشود

اين عکس‌های زولبيا و گوشفيل مربوط به 10 دقيقه پيش هستند. البته دو تا بشقاب بود که محتويات يک بشقابش توی هوا بلعيده شد وگرنه توی‌شان زولبيا و گوشفيل‌ خيلي خوش تيپ و سطح بالا زياد بود. بنابراين شما داريد مابقي‌شان را مي‌بينيد. ولي‌ از جنبه‌ی مزه اصولأ مي‌شود گفت يک مزه‌ای پيدا کرده‌اند که شديدأ قابل رقابت با زولبيا و گوشفيل قنادی‌های درست و حسابي‌ست.

حالا يک هنرنمايي و ژانگولر بازی هم درآوردم که ببينم اصولأ اگر آدم توی بيابان گير کند باز هم مي‌تواند زولبيا را عمل بياورد يا نه. ديدم قيف قنادی سابق که مرحوم شد، دو سه تا نمونه‌ی کاغذی‌ درست کردم که خيلي افتضاح بود. دست آخر گفتم حالا آدم توی بيابان گير کند خوب هيچي که نداشته باشد بلاخره دستکش که با خودش مي‌برد که! وقتي لنگه کفش در بيابان پيدا مي‌شود لاجرم لنگه دستکش هم بايد باشد، منتها يک کمي بايد دقت کرد.

خلاصه اين که يک فروند از انگشتان دستکش را يک سوراخ کوچک فرموديم و در نتيجه ادوات مربوط به زولبياپزی هم درست شد. حالل بعضي زولبياها يک کمي تپل‌تر شده‌اند مال همين ادوات بياباني‌مان بود. ضمنأ اگر مي‌رويد طرف‌های بيابان حتمأ يادتان باشد برای خيلي خوشمزه شدن زولبياها چند قطره آبليمو هم بريزيد توی شربت مربوطه‌شان که زولبياها ترد بشوند که بلکه گرگ بيابان که قرار شد ميل‌تان کند دست آخر بگويد طرف عجب ترد شده بود.