غيرت جزيره‌ای
ابطحي نوشته است که اماراتي‌ها برای بازپس گرفتن جزاير سه گانه در خليج فارس دارند بحرين را علم مي‌کنند که چون زورتان نمي‌رسد برويد بحرين را بگيريد داريد جزاير ما را اشغال مي‌کنيد. تازه که جزاير را هم در ازای همان بحرين به شاه سابق ايران داده بودند.
واقعأ ابطحي گاهي که غيرت ملي‌اش به جوش مي‌آيد تازه آدم مي‌فهمد اين همه دار دار داری که به اسم مليت و تمدن ايراني مي‌کند يعني چه!
خوب آدم مي‌ماند که اين حرف ابطحي چقدر برای خود اهل حکومت که يکي‌شان همين ابطحي باشد ارزش دارد که بعد باور کند که "غیرت و حساسیت فراگیر ایرانیها در مورد مسائل سرزمینی یک ارزش بزرگ است که همواره عامل حفاظت و نگهداری آب و خاک این سرزمین بوده است و همین غیرت، جزایر را برای همیشه ایرانی نگه خواهد داشت".
انصافأ سه تا تکه خشکي، ولو که از طلا باشند، مهم‌تر است يا جان آدم‌هايي که در دهه‌ی 60 در زندان‌ها اعدام شدند؟ يعني ايراني‌ها اگر غيرت دارند مال همان سه تا تکه خشکي‌ست که ابطحي رفته است برای از دست ندادن‌شان مثلأ زده توی دهن امارتي‌ها، ولي ايراني‌ها غيرت‌شان را درباره‌ی جان جوان‌های‌شان تعطيل کرده بودند؟ يعني غيرت ايراني‌ها و از جمله خود ابطحي در اين مورد که پليس مردم را کتک مي‌زند و کرور کرور به هر مناسبتي ازشان تعهد مي‌گيرند هيچ تکان نخورده؟ همه‌اش همين سه تا تکه خشکي‌ست؟
يعني ايراني جماعت برای اين سه تا تکه خشکي یقه‌شان را پاره مي‌کنند ولي تا مي‌رسند به اوضاعي که خود آقايان برای فرهنگ مملکت درست کرده‌اند که ديوان حافظ و سعدی را هم سانسور مي‌کنند کک‌شان هم نمي‌گزد؟ آخر اين سه تا تکه خشکي کجايش نشانه‌ی يک ارزش بزرگ ايراني‌ست وقتي نشانه‌های خود همين ايراني بودن اصولأ در خود فرهنگ مملکت ناياب شده؟
يعني ايراني‌هايي که ابطحي ازشان سند مي‌آورد دارند زير بار فشار زندگي و سياست له مي‌شوند اما چسبيده‌اند به سه تا جزيره؟ که چه بشود؟ يعني ايشان از ايراني بودن همين يک قلم را مايه‌ی مباهات دانسته‌اند که سرزمين هر چه بزرگ‌تر بهتر، ولي فرهنگ هر چه کمتر بهتر؟
آقای ابطحي لطف بفرماييد اگر خيلي دل‌تان به حال ايران مي‌سوزد بفرماييد ببينيم در دوراني که در وزارت ارشاد بوديد چند فقره برای سانسور نکردن مثنوی و ديوان سعدی جانفشاني فرموديد که حالا غيرت ايراني‌تان را مثال مي‌زنيد؟ آدم فکر مي‌کند کاش يک وجب کشور داشتيم اما تويش پدر صاحاب بچه‌ی مردم را درنمي‌آوردند.
واقعأ که اين ملي گرايي از مدل جمهوری اسلامي خيلي وصله‌ی نچسبي‌ست. يعني آدم هر کاری مي‌کند که وقتي حضرات حرف از آب و خاک کشور و تمدن و اين‌ها مي‌زنند حالش بد نشود باز مي‌بيند نمي‌شود.
واقعأ ابطحي گاهي که غيرت ملي‌اش به جوش مي‌آيد تازه آدم مي‌فهمد اين همه دار دار داری که به اسم مليت و تمدن ايراني مي‌کند يعني چه!
خوب آدم مي‌ماند که اين حرف ابطحي چقدر برای خود اهل حکومت که يکي‌شان همين ابطحي باشد ارزش دارد که بعد باور کند که "غیرت و حساسیت فراگیر ایرانیها در مورد مسائل سرزمینی یک ارزش بزرگ است که همواره عامل حفاظت و نگهداری آب و خاک این سرزمین بوده است و همین غیرت، جزایر را برای همیشه ایرانی نگه خواهد داشت".
انصافأ سه تا تکه خشکي، ولو که از طلا باشند، مهم‌تر است يا جان آدم‌هايي که در دهه‌ی 60 در زندان‌ها اعدام شدند؟ يعني ايراني‌ها اگر غيرت دارند مال همان سه تا تکه خشکي‌ست که ابطحي رفته است برای از دست ندادن‌شان مثلأ زده توی دهن امارتي‌ها، ولي ايراني‌ها غيرت‌شان را درباره‌ی جان جوان‌های‌شان تعطيل کرده بودند؟ يعني غيرت ايراني‌ها و از جمله خود ابطحي در اين مورد که پليس مردم را کتک مي‌زند و کرور کرور به هر مناسبتي ازشان تعهد مي‌گيرند هيچ تکان نخورده؟ همه‌اش همين سه تا تکه خشکي‌ست؟
يعني ايراني جماعت برای اين سه تا تکه خشکي یقه‌شان را پاره مي‌کنند ولي تا مي‌رسند به اوضاعي که خود آقايان برای فرهنگ مملکت درست کرده‌اند که ديوان حافظ و سعدی را هم سانسور مي‌کنند کک‌شان هم نمي‌گزد؟ آخر اين سه تا تکه خشکي کجايش نشانه‌ی يک ارزش بزرگ ايراني‌ست وقتي نشانه‌های خود همين ايراني بودن اصولأ در خود فرهنگ مملکت ناياب شده؟
يعني ايراني‌هايي که ابطحي ازشان سند مي‌آورد دارند زير بار فشار زندگي و سياست له مي‌شوند اما چسبيده‌اند به سه تا جزيره؟ که چه بشود؟ يعني ايشان از ايراني بودن همين يک قلم را مايه‌ی مباهات دانسته‌اند که سرزمين هر چه بزرگ‌تر بهتر، ولي فرهنگ هر چه کمتر بهتر؟
آقای ابطحي لطف بفرماييد اگر خيلي دل‌تان به حال ايران مي‌سوزد بفرماييد ببينيم در دوراني که در وزارت ارشاد بوديد چند فقره برای سانسور نکردن مثنوی و ديوان سعدی جانفشاني فرموديد که حالا غيرت ايراني‌تان را مثال مي‌زنيد؟ آدم فکر مي‌کند کاش يک وجب کشور داشتيم اما تويش پدر صاحاب بچه‌ی مردم را درنمي‌آوردند.
واقعأ که اين ملي گرايي از مدل جمهوری اسلامي خيلي وصله‌ی نچسبي‌ست. يعني آدم هر کاری مي‌کند که وقتي حضرات حرف از آب و خاک کشور و تمدن و اين‌ها مي‌زنند حالش بد نشود باز مي‌بيند نمي‌شود.
نظرات