آدامس و اسپند و دعا
اينروزها توی خيلي از فروشگاه‌های در استراليا سر و کله‌ی مواد غذايي چيني و هندی پيدا شده. بد که نيست هيچ، اتفاقأ معلوم ميشه که چيني و هندی‌ها ذائقه‌ی مشتری‌های غير خودشان را هم پيدا کرده‌اند.
دود و کُندُر و ادعيه‌ی چيني و هندی هم که غوغا مي‌کنند از فرط همه گير شدن‌شان، بخصوص که اسم طب سنتي هم روی‌شان هست و بلاخره فراريان از طب مدرن هم همه جا بوفور پيدا مي‌شوند.
حالا امروز برای اولين بار رفته بودم فروشگاه مواد غذايي ايراني، که يک فروشگاه کوچکي‌ست به ابعاد 5 متر در 5 متر، ديدم کيسه‌‌های پلاستيکي اسپند را گذاشته‌اند کنار هم بدون اين که اسمي رويش باشد که اصلأ چيست و به چه دردی مي خورد. آن طرف‌تر هم ادعيه به زبان عربي و دو بسته آدمس "شيک" که فقط روی بسته‌اش نوشته شده با طعم موز و به انگليسي هم نوشته‌اند Banana.
مي‌دانيد که در ايران از قديم برای ضد عفوني کردن محل زندگي از دود کردن اسپند استفاده مي‌کرده‌اند. هر اعتقادی هم که پشتش هست اما کارکرد طبي اسپند کاملأ حسابي‌ست. دليلي هم ندارد که مثلأ اسپند دود کردن توی خانه اسمش امل بازی باشد اما استفاده از اسپری‌های خوشبو کننده که بدترين نوع مواد تخريب کننده‌ی لايه اُزُن هستند خيلی مثلأ به زندگي آدم وجاهت بدهند. حالا همين اسپند به درد بخور را بدون اسم و رسم مي‌فروشند، کسي از خارجي جماعت هم هم نمي‌داند به چه دردی مي‌خورد. خوب لااقل بسته بندی‌اش را درست کنيد و اسم و
مشخصاتش را بنويسيد.
اين از اين.
بعد هم اين آدامس شيک. لابد مي‌دانيد که يکي از بهترين صمغ‌های طبيعي که برای سقزسازی استفاده‌اش مي‌کنند سقز طبيعي ايران است. تازه بهترينش هم هماني‌ست که با کندر مخلوطش مي‌کنند که مي‌گويند برای تقويت حافظه خوب است، که هست.
حالا روی اين بسته‌های آدامس "شيک" هم هيچ نوشته‌ای نيست. خوب ممکن است اصلأ خبری از آن سقز طبيعي يا کندر توی
اين آدامس ايراني نباشد ولي هيچ اطلاع ديگری هم روی بسته‌های آدامس نيست الا اين که طعم موز دارد که اين هم چشم بسته معلوم است که افزودني خوراکي‌ست نه عصاره‌ی موز طبيعي. در واقع در ايران آنقدر موز عمل نمي‌آيد که کارخانه‌های خوراکي از فرط ارزان بودن بخرند و بزنند به مواد خوراکي‌شان. هر چه موزکاری هست در بندرعباس و بخصوص در چابهار و اطرافش است. حالا اگر به هر حال با همه‌ی اين‌ها يک نفر از طعم آدامس ايراني خوشش بيايد از روی بسته‌ی آدامس هيچ اطلاعي نمي‌گيرد که توی آدامس چه چيزی هست.
اين هم از آدامس.
دود و کُندُر و ادعيه‌ی چيني و هندی هم که غوغا مي‌کنند از فرط همه گير شدن‌شان، بخصوص که اسم طب سنتي هم روی‌شان هست و بلاخره فراريان از طب مدرن هم همه جا بوفور پيدا مي‌شوند.
حالا امروز برای اولين بار رفته بودم فروشگاه مواد غذايي ايراني، که يک فروشگاه کوچکي‌ست به ابعاد 5 متر در 5 متر، ديدم کيسه‌‌های پلاستيکي اسپند را گذاشته‌اند کنار هم بدون اين که اسمي رويش باشد که اصلأ چيست و به چه دردی مي خورد. آن طرف‌تر هم ادعيه به زبان عربي و دو بسته آدمس "شيک" که فقط روی بسته‌اش نوشته شده با طعم موز و به انگليسي هم نوشته‌اند Banana.
مي‌دانيد که در ايران از قديم برای ضد عفوني کردن محل زندگي از دود کردن اسپند استفاده مي‌کرده‌اند. هر اعتقادی هم که پشتش هست اما کارکرد طبي اسپند کاملأ حسابي‌ست. دليلي هم ندارد که مثلأ اسپند دود کردن توی خانه اسمش امل بازی باشد اما استفاده از اسپری‌های خوشبو کننده که بدترين نوع مواد تخريب کننده‌ی لايه اُزُن هستند خيلی مثلأ به زندگي آدم وجاهت بدهند. حالا همين اسپند به درد بخور را بدون اسم و رسم مي‌فروشند، کسي از خارجي جماعت هم هم نمي‌داند به چه دردی مي‌خورد. خوب لااقل بسته بندی‌اش را درست کنيد و اسم و
مشخصاتش را بنويسيد.اين از اين.
بعد هم اين آدامس شيک. لابد مي‌دانيد که يکي از بهترين صمغ‌های طبيعي که برای سقزسازی استفاده‌اش مي‌کنند سقز طبيعي ايران است. تازه بهترينش هم هماني‌ست که با کندر مخلوطش مي‌کنند که مي‌گويند برای تقويت حافظه خوب است، که هست.
حالا روی اين بسته‌های آدامس "شيک" هم هيچ نوشته‌ای نيست. خوب ممکن است اصلأ خبری از آن سقز طبيعي يا کندر توی
اين آدامس ايراني نباشد ولي هيچ اطلاع ديگری هم روی بسته‌های آدامس نيست الا اين که طعم موز دارد که اين هم چشم بسته معلوم است که افزودني خوراکي‌ست نه عصاره‌ی موز طبيعي. در واقع در ايران آنقدر موز عمل نمي‌آيد که کارخانه‌های خوراکي از فرط ارزان بودن بخرند و بزنند به مواد خوراکي‌شان. هر چه موزکاری هست در بندرعباس و بخصوص در چابهار و اطرافش است. حالا اگر به هر حال با همه‌ی اين‌ها يک نفر از طعم آدامس ايراني خوشش بيايد از روی بسته‌ی آدامس هيچ اطلاعي نمي‌گيرد که توی آدامس چه چيزی هست.اين هم از آدامس.
نظرات