از آبي به بنفش
لابد خبر داريد که هوايي که تنفس مي‌کنيم مخلوطي‌ست از گازهای مختلف. حالا خنده‌اش مانده. تقريبأ 21 درصد اين مخلوط مربوط است به اکسيژن. خوب همين اکسيژن هوا به درد بدن ما مي‌خورد و بس.
اين 21 درصد وقتي از راه تنفس از طريق بيني گرم و مرطوب مي‌شود يک درصدش کم مي‌شود و مي‌رسد به 20 درصد. از آن طرف داستان هم هميشه يک مقداری هوای قديمي در فاصله‌ی نای تا ريه‌های ما و باقي موجودات هوازی وجود دارد که به اسم "هوای مرده" معروف است.
وقتي آن 20 درصد اکسيژن در راه ورود به ريه‌ها با هوای مرده‌ی توی نای مخلوط مي‌شود مقدارش مي‌رسد به 13 درصد. يعني هر بار به ريه‌های ما 13 درصد اکسيژن تازه مي‌رسد. اين اکسيژن به سلول‌ها که مي‌رسد مقدارش باز هم کمتر مي‌شود و مي‌رسد به 5 درصد. اين‌ها همه ثابت شده‌اند و مي‌توانيد در منابع علمي ببينيدشان، حتمأ در اينترنت هم هست ديگر.
اگر مقدار اکسيژن از اين 5 درصد کمتر بشود يک اتفاقات مهمي مي‌افتد که محل بروزشان در پوست بدن است. حتمأ اين را هم شنيده‌ايد که مي‌گويند صورت فلاني بنفش شده بود؟ در واقع رنگ پوست آبي مي‌شود در شکل خيلي خفن که ديگر اکسيژني در کار نيست رنگ آبي تبديل مي‌شود به بنفش. اين هم يک داستاني دارد که يک وقتي اگر شد مي‌نويسم. کمبود اکسيژن باعث تغيير رنگ لثه‌ها هم مي‌شود و باز آن‌ها را هم متمايل مي‌کند به آبي ولي نه به اندازه‌ی رنگ پوست صورت.
حالا اگر آن اکسيژن اولي که مقدارش 21 درصد بود به دلايل مختلف اصلأ کمتر از 21 درصد بشود آنوقت معلوم است که آن ته داستان هم مقدار اکسيژني که به سلول‌ها مي‌رسد کمتر از 5 درصد مي‌شود.
چطور مي‌شود که اکسيژن کم بشود؟ مثلأ هوايي که تنفس مي‌کنيم دودآلود باشد. دی اکسيد کربن هم که بايد از ريه‌ها دفع بشود به خاطر همين دود و دم هوا همراه با هوای تنفسي وارد ريه‌ها بشود. خوب نتيجه‌اش اين است که مقدار اکسيژن باز هم کمتر مي‌شود و بدن دچار فقر اکسيژن مي‌شود و باز همان داستان رنگ پوست پيش مي‌آيد.
برای اين که معلوم نشود رنگ پوست‌تان تيره شده چکار مي‌کنيد؟ آقايان که هيچ ولي چون برای خانم‌‌ها مهم است از سفيد کننده‌ی پوست صورت استفاده مي‌کنند. گاهي هم اگر دست‌شان برسد مي‌روند يک لايه از پوست صورت‌شان را با مواد شيميايي برمي‌دارند و يک چند روزی سوزش صورت‌شان را تحمل مي‌کنند.
باقي‌اش را که خيلي دور و دراز مي‌شود نمي‌نويسم اما همين که معلوم بشود فروش کرم‌های روشن کننده‌ی پوست صورت در يک زمان معين چقدر افزايش داشته يعني مي‌شود يک معيار درست و حسابي از آلودگي هوا به دست آورد، به همين سادگي.
کاش يک جايي از اين آمارها داشتند که بشود مقدار فروش بعضي لوازم بهداشتي- آرايشي را در زمان‌های مختلف مقايسه کرد.
اين 21 درصد وقتي از راه تنفس از طريق بيني گرم و مرطوب مي‌شود يک درصدش کم مي‌شود و مي‌رسد به 20 درصد. از آن طرف داستان هم هميشه يک مقداری هوای قديمي در فاصله‌ی نای تا ريه‌های ما و باقي موجودات هوازی وجود دارد که به اسم "هوای مرده" معروف است.
وقتي آن 20 درصد اکسيژن در راه ورود به ريه‌ها با هوای مرده‌ی توی نای مخلوط مي‌شود مقدارش مي‌رسد به 13 درصد. يعني هر بار به ريه‌های ما 13 درصد اکسيژن تازه مي‌رسد. اين اکسيژن به سلول‌ها که مي‌رسد مقدارش باز هم کمتر مي‌شود و مي‌رسد به 5 درصد. اين‌ها همه ثابت شده‌اند و مي‌توانيد در منابع علمي ببينيدشان، حتمأ در اينترنت هم هست ديگر.
اگر مقدار اکسيژن از اين 5 درصد کمتر بشود يک اتفاقات مهمي مي‌افتد که محل بروزشان در پوست بدن است. حتمأ اين را هم شنيده‌ايد که مي‌گويند صورت فلاني بنفش شده بود؟ در واقع رنگ پوست آبي مي‌شود در شکل خيلي خفن که ديگر اکسيژني در کار نيست رنگ آبي تبديل مي‌شود به بنفش. اين هم يک داستاني دارد که يک وقتي اگر شد مي‌نويسم. کمبود اکسيژن باعث تغيير رنگ لثه‌ها هم مي‌شود و باز آن‌ها را هم متمايل مي‌کند به آبي ولي نه به اندازه‌ی رنگ پوست صورت.
حالا اگر آن اکسيژن اولي که مقدارش 21 درصد بود به دلايل مختلف اصلأ کمتر از 21 درصد بشود آنوقت معلوم است که آن ته داستان هم مقدار اکسيژني که به سلول‌ها مي‌رسد کمتر از 5 درصد مي‌شود.
چطور مي‌شود که اکسيژن کم بشود؟ مثلأ هوايي که تنفس مي‌کنيم دودآلود باشد. دی اکسيد کربن هم که بايد از ريه‌ها دفع بشود به خاطر همين دود و دم هوا همراه با هوای تنفسي وارد ريه‌ها بشود. خوب نتيجه‌اش اين است که مقدار اکسيژن باز هم کمتر مي‌شود و بدن دچار فقر اکسيژن مي‌شود و باز همان داستان رنگ پوست پيش مي‌آيد.
برای اين که معلوم نشود رنگ پوست‌تان تيره شده چکار مي‌کنيد؟ آقايان که هيچ ولي چون برای خانم‌‌ها مهم است از سفيد کننده‌ی پوست صورت استفاده مي‌کنند. گاهي هم اگر دست‌شان برسد مي‌روند يک لايه از پوست صورت‌شان را با مواد شيميايي برمي‌دارند و يک چند روزی سوزش صورت‌شان را تحمل مي‌کنند.
باقي‌اش را که خيلي دور و دراز مي‌شود نمي‌نويسم اما همين که معلوم بشود فروش کرم‌های روشن کننده‌ی پوست صورت در يک زمان معين چقدر افزايش داشته يعني مي‌شود يک معيار درست و حسابي از آلودگي هوا به دست آورد، به همين سادگي.
کاش يک جايي از اين آمارها داشتند که بشود مقدار فروش بعضي لوازم بهداشتي- آرايشي را در زمان‌های مختلف مقايسه کرد.
نظرات