خاطرات نشنيده ... قسمت چهارم و پنجم
به نظرم جای خالی روایتگری اجتماعی در رسانه‌های رسمی و غير رسمی ايرانی هنوز خاليست. اين که هر پديده‌ای در جامعه‌ی ايرانی از منظر آدم‌های مختلف چطور روايت می‌شود هنوز راهی به رسانه‌ها پيدا نکرده و به نظرم همين است که ما اهل جامعه‌ی ايرانی گاهی راه‌های پيش از اين رفته را فقط به دليل ندانستن بارها و بارها تکرار می‌کنيم، شعار می‌دهيم، خون‌مان به جوش می‌آيد و دست آخر بابت همه‌ی اين‌ها متحمل زيان‌های اجتماعی و شخصی می‌شويم.
جنگ يکی از همان ناگفته‌های اجتماعی ماست که از فرط نگاه رسمی رسانه‌ها به آن هنوز برای گروهی از ما آنچنان ناشناخته مانده که هر از گاهی هوس نام‌نويسی برای شروع يک جنگ ديگر می‌کنيم. هنوز مصايب جنگ بر شعارهای جنگی تفوق پيدا نکرده و گروهی از ما به جنگ بيشتر از صلح علاقمندند.
امروز بخش‌های چهارم و پنجم خاطرات نشنيده را می‌شنويد که بازخوانی دستنوشته‌های دکتر حسين کردوانی در دوران جنگ است.
جنگ يکی از همان ناگفته‌های اجتماعی ماست که از فرط نگاه رسمی رسانه‌ها به آن هنوز برای گروهی از ما آنچنان ناشناخته مانده که هر از گاهی هوس نام‌نويسی برای شروع يک جنگ ديگر می‌کنيم. هنوز مصايب جنگ بر شعارهای جنگی تفوق پيدا نکرده و گروهی از ما به جنگ بيشتر از صلح علاقمندند.
امروز بخش‌های چهارم و پنجم خاطرات نشنيده را می‌شنويد که بازخوانی دستنوشته‌های دکتر حسين کردوانی در دوران جنگ است.
تمام حقوق متن اين اثر به امير حسين کردوانی و حقوق تدوين آن به همايون خيری تعلق دارد
استفاده از اين اثر بدون اجازه ممنوع است
نظرات