جسمي که مي ماند، روحي که مي رود

مي دانيد، تجربه کرده ام که هيچ چيزی نمي تواند فکرم را از اين عالم بردارد و ببرد يک جای ديگری و ميخکوبش کند الا اين که ناگهان برسم به يک موسيقي. ايراني و خارجي ندارد. توصيفش هم سخت است، فقط ديگر دست خودم نيست که بشنوم و بگذرم. ديگر نمي گذرم، جسمم متوقف مي شوم و روحم ادامه مي دهد

داشتم دنبال يک مطلبي مي گشتم در وبلاگ ها. يک باره به اعلام برنامه و موسيقي راديو زمانه برخوردم که مي گويد زمان برنامه شان چه وقت است. خيلي موسيقي زيبايي ست

حالا شده ده بار که گوشش کرده ام. دست مريزاد