خوک؛ از این خاک هنر

سامبا در بريزبن

ديشب برزيلي های بريزبن مراسم کارناوال "سامبا" داشتند، تقريبأ همزمان با برگزاری همين کارناوال خياباني در ريودوژانيرو. درست مثل مراسم سينه زني محرم مردم هم به دنبال گروه های رقص و نوازندگان راه مي افتند و خيابان ها را مي گذارند روی سرشان
اين کارناوال تاريخچه ی جالبي دارد و من به دليل ساخت يک مستند 20 دقيقه ای به سفارش موزه ی فولکلور برزيل مجبور شدم کلي درباره اش مطالعه کنم که سردربياورم اصل داستان چه بوده. خلاصه اش اين است که در قرن شانزدهم و دوره ی استعمار برزيل توسط پرتغال خيلي از پرتغالي هايي که برای کار به شهرهای برزيل مهاجرت مي کرده اند گاهي مراسم سنتي خودشان را که بيشتر رنگ و بوی جشن های کشاورزی مثل جشن درو يا خرمن کوبي و اين ها را داشته در محيط های کوچکي که زندگي ميکردند برگزار مي کردند. هر دسته ای هم يک مدل جشن داشته. کم کم با ابتکار امپراتور اين گروه های کوچک در زمان جشن خودشان مي آمده اند در خيابان های اطراف محل زندگي شان و جشنشان را در خيابان برگزار مي کردند تا اينکه بعضي ها به فکر مي افتند که بروند و برای تعليم اين رقص های مختلف مدرسه راه بيندازند و مدارس سامبا در برزيل راه اندازی شدند. حالا نتيجه ی جشن های آن مهاجران پرتغالي تبديل شده به مراسم بزرگ و توريستي سامبا که به نظرم پر طرفدارترين اتفاق فرهنگي جهان است و تقريبأ پولسازترين اتفاق فرهنگي در قاره ی امريکا
مراسم هر ساله ی سامبا يک تم اصلي دارد که بر اساس آن لباس ها و رقص های آن سال تنظيم مي شوند و جالب ترين تأثير همين تم اصلي بر موسيقي و رقص در تمام جهان است. رقص لومبادای چند سال پيش که خيلي هم فراگير شد محصول بعضي تغييرات تکنيکي در يکي از رقص های قديمي تر لومبادا بود که در همين جشن سامبا ارائه شد

در موزه ی فولکلور ريودوژانيرو که سه چهار روزی از صبح تا شب آنجا بودم برای ضبط فيلم انواعي از موسيقي ها و عکس هايي خلق کنندگان رقص ها را گذاشته اند برای بازديد مردم. برای خارجي ها هم خيلي سخت است که باور کنند چطور بعضي پيرمردها يا پيرزن هايي که عکسشان آنجا هست آنقدر اهل شعر و رقص بوده اند که توانسته اند يک رقص جوان پسند طراحي کنند

از مراسم ديشب چند قطعه فيلم گرفته ام که اگر بتوانم فردا مي گذارم همين جا که اگر دوست داشتيد ببينيد