تصاوير جهانی

درباره‌ی مهاجرت هزار جور حرف وجود دارد. هر کسی يک دليلی برای مهاجرت دارد، که محترم است. هر کسی هم يک جور با دنيای جديد کنار می‌آيد. يکی تا آخر عمر غر می‌زند و مدام به اين و آن بد و بيراه می‌گويد و همه را با هم مقايسه می‌کند، هيچ مبنايی هم نمی‌دهد که آدم بفهمد چرا آن يکی بهتر است و اين يکی بدتر. يکی هم توانايی‌های خودش را می‌گذارد در کفه‌ی ترازو و با توانايی‌های ديگران مقايسه‌شان می‌کند، نقاط ضعف و قوتش را می‌شناسد و تصميم می‌گيرد که کفه‌ی خودش را سنگين‌تر کند.

امان از آن که غر می‌زند. ولی دنيا را همان‌هايی می‌سازند که خودشان را باور دارند و به توانايی‌های‌شان تکيه می‌کنند. شک نکنيد که همين گروه دنيا را می‌سازند.

حالا من از بين هزار جور حرفی که درباره‌ی مهاجرت وجود دارد بعضی‌هايش را انتخاب کرده‌ام که به مرور روی وبلاگ می‌بينيد و می‌شنويد‌شان. تمام تئوری‌های جامعه‌شناسی و رسانه را که بگذاريد در عمل نتيجه‌اش می‌شود همين که آدم راه عملی برای کنشگری اجتماعی پيدا کند. يعنی نمونه ببيند که چطور می‌شود آدم‌ها توانايی‌های خودشان را به کار بگيرند و زندگی‌شان را بنا به ايده‌آل‌هايی که دارند سر و سامان بدهند.

خوب از آن هزار جور حرف، امروز در "تصاوير جهانی" يکی‌شان را انتخاب کرده‌ام که ببينيد در مدت شش سال يک آدم چقدر می‌تواند با محيط هماهنگ بشود. با امين احمدی گپ زدم و عکس‌هايش را از قديم تا امروز با هم مرور کرديم. به جای امين هر آدم ديگری هم می‌توانست باشد و در آينده هم می‌تواند باشد.

دعوت‌تان می‌کنم خودتان ببينيد و بشنويد.