نويسنده ميهمان: حورا دلاوری
این یک ماه تعطیلی بین دو ترم دانشگاه فرصت خوبی بود برای تماشای تلویزیون بدون هیچ دلهرهای از درس و مشقهای عقب مانده. هر روز عصر که از سر کار برمیگشتم بعد از درست کردن یک شام مختصر روی کاناپه جلوی تلویزیون لم میدادم و پاهامو روی میز دراز میکردم و دل سیر تلویزیون نگاه میکردم. هر چند که از این هفته دانشگاه شروع میشود و زندگی به روال سابق خود بر میگردد.
اما هدف من از این نوشته اشاره به یک سری از برنامههای تلویزیون مجانی و پولی استرالیاست. مثل
The Millionaire Matchmakerو The Real Housewives of Orange County و The Bachelorو The Geek and the Beauty
آیا واقعا کسی به عمق فاجعه این برنامههای پر زرق و برق و سرگرم کننده فکر کرده؟
در تمام این برنامهها مرد به منزله یک موجود عاقل پولدار قدرتمند با دانش با کلاس و خلاصه همه صفات خوب و زن در نقش یک چیز (دقت کنید منظورم شی است نه انسان) زیبا فریبنده و کاملا کله پوک نشان داده میشود. در طول برنامه دائما این خانمهای باربی صفت با هم در حال جنگ هستند تا مرد- موجود ملکوتی که مظهر ثروت و خوشبختی این خانمهاست- را به دست بیاورند.
حتی یکی از این برنامهها در تیتر تبلیغاتیاش میگوید "کی گفته عشق را نمیشود با پول خرید؟"
آیا واقعا فمنیستی در کشورهای سازنده و پخش کننده این برنامهها وجود ندارد؟ حتی یک خانم هم به این برنامهها اعتراض نکرده؟
اما هدف من از این نوشته اشاره به یک سری از برنامههای تلویزیون مجانی و پولی استرالیاست. مثل
The Millionaire Matchmakerو The Real Housewives of Orange County و The Bachelorو The Geek and the Beauty
آیا واقعا کسی به عمق فاجعه این برنامههای پر زرق و برق و سرگرم کننده فکر کرده؟
در تمام این برنامهها مرد به منزله یک موجود عاقل پولدار قدرتمند با دانش با کلاس و خلاصه همه صفات خوب و زن در نقش یک چیز (دقت کنید منظورم شی است نه انسان) زیبا فریبنده و کاملا کله پوک نشان داده میشود. در طول برنامه دائما این خانمهای باربی صفت با هم در حال جنگ هستند تا مرد- موجود ملکوتی که مظهر ثروت و خوشبختی این خانمهاست- را به دست بیاورند.
حتی یکی از این برنامهها در تیتر تبلیغاتیاش میگوید "کی گفته عشق را نمیشود با پول خرید؟"
آیا واقعا فمنیستی در کشورهای سازنده و پخش کننده این برنامهها وجود ندارد؟ حتی یک خانم هم به این برنامهها اعتراض نکرده؟
نظرات