آقای اسرائيل فردا گرفتاری برای‌مان درست نکن
آقای اسرائيل که من اصولن نمی‌دانم بايد به چه کسی‌تان نامه نوشت، فقط دارم از طرف خودم می‌نويسم که بلکه يکی‌تان گذارش به اين نوشته بيفتد و بخواندش.
ما که سی سال است هر طرفی که بغلتيم که کشور خودمان را درست کنيم يک جوری وصل‌مان می‌کنند به شما. آنجا هم از اين آدم ناحسابی‌ها کم نيست که تا کار بدست می‌شوند فيل‌شان ياد هندوستان می‌کند و ما را به دردسر می‌اندازند. منتها هر تکانی که احمدی نژادهای شما می‌خورند و دست به تهديد می‌زنند به ما مردم ايران ضرر می‌رسانند يعنی کم‌کم داريم فکر می‌کنيم با هم بده بستان داريد. به زور آزمایی هم نیست چون شوروی هم زورش به افغانستان نرسيد، اوضاع شما و ايران که اصلن جای حرف زدن ندارد. منتها هر وقت چهار تا رجز می‌خوانید باعث می‌شويد توقع ما برای دموکراسی به تعويق بيفتد و گرفتاری بکشيم. اگر شما هم شريک جرم اين کودتاچی‌ها بشويد آنوقت مثل عرب‌های متعصب که هزار سال است باهاشان مشکل داريم با شما هم گرفتاری پيدا می‌کنيم. تا ابد که اينطور نمی‌ماند ولی تعويق دموکراسی در ايران دردسرش گريبان شما را هم می‌گيرد. تا ايران به دموکراسی نرسد شما هم به زندگی‌تان، هر چه که هست و با هر کسی که دعوا داريد، نمی‌رسيد. لااقل در يک سياره که زندگی می‌کنيم اين را بايد متوجه بشويد.
اصلن دعوای مليت و ديانت و برتری طلبی هم نيست، چون ما تا همين چاله چوله‌های خيابان‌های خودمان را درست کنيم و اگر بشود برسيم به اوضاعی که صد سال است بناست برسيم به وضعی که ژاپنی‌ها دارند اصولن وقت کشورگشايی هم پيدا نمی‌کنيم. بيابان هم کم نداريم که هوس بيابان‌های شما را بکنيم. منتها اين حماقت‌های شما دارد برای ما و خودتان دردسر درست می‌کند. اين حماقت‌های طرف شما نمی‌گذارد حماقت‌های طرف جمهوری اسلامی‌اش بی سر و صدا خاموش بشود. نه مردم اسرائيل از اين اوضاع سودی می‌برند نه ما مردم ايران. طرف ما از روی حماقت ملت را می‌زنند، طرف شما هم که از اين همين مدل داريد از روی نتيجه‌ی غير مستقيم اين حماقتی که خودتان تحريکش می‌کنيد از ناامنی خواب ندارند.
آقای اسرائيل! اصولن اگر کسی تا به حال فکر می‌کرد اين حضرات جمهوری اسلامی برای اسلام و مسلمانان دل می‌سوزانند حالا بعد از اوضاع انتخابات ديگر هيچ آدمی حرف‌های دلسوزانه‌اش را هم باور نمی‌کند. اين حضرات جمهوری اسلامی اگر اسماعيل هنيه و محمود عباس هم دستبند و شال سبز داشته باشند همان چيزهايی را بهشان می‌بندد که حالا به مردم ايران بسته. اين‌ها هم می‌شوند مأموران جنابعالی. سر و صداهای جمهوری اسلامی مربوط به يک چيز ديگری‌ست که اگر دو بار يک جای عالم جواب سلامش را بدهند تمام مسلمانان عالم را هم که ببندند به توپ ککش نمی‌گزد. واضح‌تر از سينک کيانگ نمی‌توانيد پيدا کنيد. فلسطينی‌ها اگر عقل داشته باشند همين يک نمونه برای تا آخر عمرشان کفايت می‌کند. گرفتاری کودتاچی‌ها اين است که نه ما مردم جواب سلام‌شان را می‌دهيم نه ديگران. هر کسی هم که می‌گويدعليک از آن طرف کار خودش را می‌کند. نمونه‌اش چاوز. بعيد است اين‌ها را ندانيد.
اگر به ايران حمله کنيد يا هر روز تهديد کنيد که حمله می‌کنيم جز به تعويق انداختن دموکراسی ايرانی در خاورميانه چیز ديگری عايدتان نمی‌شود. چهار تا امثال حماس را زياد می‌کنيد که همين يک قلم که فلسطينی‌ها را دو پاره کرده‌اند برای تمام تاريخ فلسطين کافی‌ست.
جهت اطلاع‌تان، مردم ايران عليرغم توهين‌هايی که اين سی ساله نصيب‌شان شده از قضا عقل‌شان خيلی می‌رسد، و اگر باتوم و تفنگ دست اين اوباش کودتاچی نبود همين بابايی که حالا اسم رئيس جمهوری را گذاشته‌اند رويش در حال و روز عادی به درد گدايی در ايران هم نمی‌خورد، باقی مشاغل که همه احترام و ارج و قرب دارند. يعنی ما خودمان می‌فهميم و گيرمان اين است که به اسم مقابله با شما برمی‌دارند به زور اسلحه يک احمقی را می‌نشانند آن بالا. اين هم البته يک حدی دارد که حالا تمام شده. منتها همه‌ی اين بازی‌ها فقط به اسم شماست وگرنه که خودشان دين و ايمان را کوبيده‌اند به طاق نسيان و دارند حالش را می‌برند. همين جماعت شده‌اند عامل عقب افتادگی ما. اگر شما را هم بگذاريم کنار دست‌شان آنوقت دعوای دولت‌ها تبديل می‌شود به دعوای ملت‌ها. اين اتفاق خوبی نيست. حرف از تاريخ و اين‌ها هم نيست. حرف از لياقتی‌ست که ما ايرانی‌ها بيش از اين را برای خودمان انتظار داريم. لازم هم نيست شما برای‌مان تهيه‌اش کنيد خودمان بلديم. شما بيزحمت چاله چوله اضافی درست نکنيد برای‌مان.
آقای محترم! اگر مأمورهايت بروند يک کمی پرس و جو کنند، که لابد کرده‌اند، متوجه می‌شوند همين بسيجی‌های باتوم به دست هم در به در می‌گردند که بروند يک دانشگاهی که اسم‌شان بشود دانشجو. باقی مردم هم که از پير و جوان يا همينطور توی صف کنکور هستند يا دارند می‌دوند به دنبال توصيه‌نامه و پذيرش برای درس خواندن در خارج از کشور. اگر مأمورهايت دو کلاس سواد خواندن و نوشتن داشته باشند اين‌ها را می‌فهمند. اين اسمش لياقت است که ما داريم. برای همين هم توقع‌مان بیشتر از اين حضرات است. در ضمن حالا که جمهوری اسلام از خارج با چين و روسيه به توافق رسيده که فتيله‌ی اسلام را بکشد پايين مشکل شما هم با دور و اطراف‌تان به خودتان مربوط است. اين‌ها توافق کردند و به اسلام‌شان برنخورد شما هم که توافق کنی به ما ربطی ندارد.
آقای اسرائيل! فردا برای‌مان گرفتاری درست نکن برای اظهار وجود چهار تا امثال احمدی نژاد‌هايت را ببر پشت ميکروفن شعار جنگی بدهند. ما يادمان می‌ماند، خيلی شديد. اگر بلدی برای نمايش هم که شده يک کمی حرف صلح آميز بزن با دور و بری‌هايت. فردا هم به کل بيخيال سبزهای ايران بشو که بهانه از اين‌ها گرفته بشود. شعارهای فردای مردم ايران هم ربطی به شما ندارد. شما هم بيزحمت الکی کاسه‌ی داغ‌تر از آش نشو. فقط يادتان باشد که تا وقتی اوضاع مردم ايران درست نشود اوضاع مردم شما هم درست نمی‌شود.
ما که سی سال است هر طرفی که بغلتيم که کشور خودمان را درست کنيم يک جوری وصل‌مان می‌کنند به شما. آنجا هم از اين آدم ناحسابی‌ها کم نيست که تا کار بدست می‌شوند فيل‌شان ياد هندوستان می‌کند و ما را به دردسر می‌اندازند. منتها هر تکانی که احمدی نژادهای شما می‌خورند و دست به تهديد می‌زنند به ما مردم ايران ضرر می‌رسانند يعنی کم‌کم داريم فکر می‌کنيم با هم بده بستان داريد. به زور آزمایی هم نیست چون شوروی هم زورش به افغانستان نرسيد، اوضاع شما و ايران که اصلن جای حرف زدن ندارد. منتها هر وقت چهار تا رجز می‌خوانید باعث می‌شويد توقع ما برای دموکراسی به تعويق بيفتد و گرفتاری بکشيم. اگر شما هم شريک جرم اين کودتاچی‌ها بشويد آنوقت مثل عرب‌های متعصب که هزار سال است باهاشان مشکل داريم با شما هم گرفتاری پيدا می‌کنيم. تا ابد که اينطور نمی‌ماند ولی تعويق دموکراسی در ايران دردسرش گريبان شما را هم می‌گيرد. تا ايران به دموکراسی نرسد شما هم به زندگی‌تان، هر چه که هست و با هر کسی که دعوا داريد، نمی‌رسيد. لااقل در يک سياره که زندگی می‌کنيم اين را بايد متوجه بشويد.
اصلن دعوای مليت و ديانت و برتری طلبی هم نيست، چون ما تا همين چاله چوله‌های خيابان‌های خودمان را درست کنيم و اگر بشود برسيم به اوضاعی که صد سال است بناست برسيم به وضعی که ژاپنی‌ها دارند اصولن وقت کشورگشايی هم پيدا نمی‌کنيم. بيابان هم کم نداريم که هوس بيابان‌های شما را بکنيم. منتها اين حماقت‌های شما دارد برای ما و خودتان دردسر درست می‌کند. اين حماقت‌های طرف شما نمی‌گذارد حماقت‌های طرف جمهوری اسلامی‌اش بی سر و صدا خاموش بشود. نه مردم اسرائيل از اين اوضاع سودی می‌برند نه ما مردم ايران. طرف ما از روی حماقت ملت را می‌زنند، طرف شما هم که از اين همين مدل داريد از روی نتيجه‌ی غير مستقيم اين حماقتی که خودتان تحريکش می‌کنيد از ناامنی خواب ندارند.
آقای اسرائيل! اصولن اگر کسی تا به حال فکر می‌کرد اين حضرات جمهوری اسلامی برای اسلام و مسلمانان دل می‌سوزانند حالا بعد از اوضاع انتخابات ديگر هيچ آدمی حرف‌های دلسوزانه‌اش را هم باور نمی‌کند. اين حضرات جمهوری اسلامی اگر اسماعيل هنيه و محمود عباس هم دستبند و شال سبز داشته باشند همان چيزهايی را بهشان می‌بندد که حالا به مردم ايران بسته. اين‌ها هم می‌شوند مأموران جنابعالی. سر و صداهای جمهوری اسلامی مربوط به يک چيز ديگری‌ست که اگر دو بار يک جای عالم جواب سلامش را بدهند تمام مسلمانان عالم را هم که ببندند به توپ ککش نمی‌گزد. واضح‌تر از سينک کيانگ نمی‌توانيد پيدا کنيد. فلسطينی‌ها اگر عقل داشته باشند همين يک نمونه برای تا آخر عمرشان کفايت می‌کند. گرفتاری کودتاچی‌ها اين است که نه ما مردم جواب سلام‌شان را می‌دهيم نه ديگران. هر کسی هم که می‌گويدعليک از آن طرف کار خودش را می‌کند. نمونه‌اش چاوز. بعيد است اين‌ها را ندانيد.
اگر به ايران حمله کنيد يا هر روز تهديد کنيد که حمله می‌کنيم جز به تعويق انداختن دموکراسی ايرانی در خاورميانه چیز ديگری عايدتان نمی‌شود. چهار تا امثال حماس را زياد می‌کنيد که همين يک قلم که فلسطينی‌ها را دو پاره کرده‌اند برای تمام تاريخ فلسطين کافی‌ست.
جهت اطلاع‌تان، مردم ايران عليرغم توهين‌هايی که اين سی ساله نصيب‌شان شده از قضا عقل‌شان خيلی می‌رسد، و اگر باتوم و تفنگ دست اين اوباش کودتاچی نبود همين بابايی که حالا اسم رئيس جمهوری را گذاشته‌اند رويش در حال و روز عادی به درد گدايی در ايران هم نمی‌خورد، باقی مشاغل که همه احترام و ارج و قرب دارند. يعنی ما خودمان می‌فهميم و گيرمان اين است که به اسم مقابله با شما برمی‌دارند به زور اسلحه يک احمقی را می‌نشانند آن بالا. اين هم البته يک حدی دارد که حالا تمام شده. منتها همه‌ی اين بازی‌ها فقط به اسم شماست وگرنه که خودشان دين و ايمان را کوبيده‌اند به طاق نسيان و دارند حالش را می‌برند. همين جماعت شده‌اند عامل عقب افتادگی ما. اگر شما را هم بگذاريم کنار دست‌شان آنوقت دعوای دولت‌ها تبديل می‌شود به دعوای ملت‌ها. اين اتفاق خوبی نيست. حرف از تاريخ و اين‌ها هم نيست. حرف از لياقتی‌ست که ما ايرانی‌ها بيش از اين را برای خودمان انتظار داريم. لازم هم نيست شما برای‌مان تهيه‌اش کنيد خودمان بلديم. شما بيزحمت چاله چوله اضافی درست نکنيد برای‌مان.
آقای محترم! اگر مأمورهايت بروند يک کمی پرس و جو کنند، که لابد کرده‌اند، متوجه می‌شوند همين بسيجی‌های باتوم به دست هم در به در می‌گردند که بروند يک دانشگاهی که اسم‌شان بشود دانشجو. باقی مردم هم که از پير و جوان يا همينطور توی صف کنکور هستند يا دارند می‌دوند به دنبال توصيه‌نامه و پذيرش برای درس خواندن در خارج از کشور. اگر مأمورهايت دو کلاس سواد خواندن و نوشتن داشته باشند اين‌ها را می‌فهمند. اين اسمش لياقت است که ما داريم. برای همين هم توقع‌مان بیشتر از اين حضرات است. در ضمن حالا که جمهوری اسلام از خارج با چين و روسيه به توافق رسيده که فتيله‌ی اسلام را بکشد پايين مشکل شما هم با دور و اطراف‌تان به خودتان مربوط است. اين‌ها توافق کردند و به اسلام‌شان برنخورد شما هم که توافق کنی به ما ربطی ندارد.
آقای اسرائيل! فردا برای‌مان گرفتاری درست نکن برای اظهار وجود چهار تا امثال احمدی نژاد‌هايت را ببر پشت ميکروفن شعار جنگی بدهند. ما يادمان می‌ماند، خيلی شديد. اگر بلدی برای نمايش هم که شده يک کمی حرف صلح آميز بزن با دور و بری‌هايت. فردا هم به کل بيخيال سبزهای ايران بشو که بهانه از اين‌ها گرفته بشود. شعارهای فردای مردم ايران هم ربطی به شما ندارد. شما هم بيزحمت الکی کاسه‌ی داغ‌تر از آش نشو. فقط يادتان باشد که تا وقتی اوضاع مردم ايران درست نشود اوضاع مردم شما هم درست نمی‌شود.
نظرات