سه هفته برای لاغرشدن - فقط يک بار زندگی می‌کنيد
چون قرار گذاشتم همه‌ی اين سه هفته رو برای تشويق به ورزش کردن بنويسم بنابراين برای امروز يک فکری کردم که ممکنه برای اون‌هايی که هنوز با خودشون رودرواسی دارن يا بهانه می‌گيرن که امکانش نيست که برن جايی ورزش کنن مناسب باشه.
رفتم توی اینترنت نگاه کردم ببينم ورزشی که بشه توی خونه و با هزينه کم انجامش داد پيدا میشه يا نه. از قضا چيزی که زياد بود همين قلم ورزش‌ها بود. پيدا شد و بی‌زحمت بهانه هم نگيريد. حالا به هر دليلی اگه نميشه بريد باشگاه ورزش کنين توی خونه می‌تونين.
يکی از سایت‌ها اسمش برنامه ورزش خانگيه که برای خانم‌ها مناسبه. ولی يکی ديگه هم هست که آقايان را دچار خود بدن شيفتگی می‌کنه. اسمش هم تمرين برای آقايان هست. البته بعيد می‌دونم که هزار تا از اين سايت‌ها رو پيدا نکنين. فقط نوشتم که اگه تنبلی می‌کنين و نمی‌گردين دست کم اين دو تا رو دم دست‌تون بذارم.
پيشنهاد می‌کنم اگه توی شهرتون يا نزديکی‌های جايی که هستين مسابقه دوی همگانی هست حتمن بريد ثبت نام کنين. لازم نيست آدم فقط وقتی بره توی اين مسابقات که فکر کنه حتمن نفر اول ميشه. آخر هم که بشين مهم نيست. اصل داستان اينه که خودتون رو در يک فعاليت اجتماعی سهيم کردين و يک کمی ترس‌های اجتماعی خودتون را کاهش دادين. گاهی آدم از همين ترس‌های بيمورد سال‌ها از جامعه دور میشه و تمام توانایی‌های اجتماعیش رو از دست ميده. اين بلاهايی که در سی سال گذشته سر همه‌ی ما اومده مربوط به همين ناديده گرفتن توانایی‌های اجتماعيه که زمينه‌ش هم بين ما و اون‌هايی که ترس رو دامن می‌زنن مساويه. هر چقدر که خودتون رو ناديده بگيرين ديگران هم ناديده‌تون می‌گيرن و کافی يک آدم يا يک مجموعه‌ای بفهمه چطور می‌تونه شما رو به نادیده گرفتن خودتون تشويق کنه اونوقت دو دفعه که شما رو به یک کنجی هل داد می‌ره راحت می‌شينه يک جايی و شما خودتون شروع می‌کنين به ادامه دادن داستان بدون اين که نيرويی از بيرون بهتون فشار بیاره.
اين اوضاع رو خيلی از ماها در خارج از کشور هم داريم و همينجا که کسی برای لباس ورزشی پوشيدن و توی اماکن عمومی ورزش کردن کاری به کار ديگران نداره، خودمون شروع می‌کنيم به دست و پا کردن يک بهانه‌ای که اون ترس بيجا رو ادامه بديم.
يک کمی شروع کنين به ورزش کردن و بعد با اعتماد بنفس بلند شین برين بیرون از خونه و دنيای اطراف‌تون رو دوباره کشف کنين. يک بار زندگی می‌کنين و باید همين يک بار رو ازش لذت ببرين.
رفتم توی اینترنت نگاه کردم ببينم ورزشی که بشه توی خونه و با هزينه کم انجامش داد پيدا میشه يا نه. از قضا چيزی که زياد بود همين قلم ورزش‌ها بود. پيدا شد و بی‌زحمت بهانه هم نگيريد. حالا به هر دليلی اگه نميشه بريد باشگاه ورزش کنين توی خونه می‌تونين.
يکی از سایت‌ها اسمش برنامه ورزش خانگيه که برای خانم‌ها مناسبه. ولی يکی ديگه هم هست که آقايان را دچار خود بدن شيفتگی می‌کنه. اسمش هم تمرين برای آقايان هست. البته بعيد می‌دونم که هزار تا از اين سايت‌ها رو پيدا نکنين. فقط نوشتم که اگه تنبلی می‌کنين و نمی‌گردين دست کم اين دو تا رو دم دست‌تون بذارم.
پيشنهاد می‌کنم اگه توی شهرتون يا نزديکی‌های جايی که هستين مسابقه دوی همگانی هست حتمن بريد ثبت نام کنين. لازم نيست آدم فقط وقتی بره توی اين مسابقات که فکر کنه حتمن نفر اول ميشه. آخر هم که بشين مهم نيست. اصل داستان اينه که خودتون رو در يک فعاليت اجتماعی سهيم کردين و يک کمی ترس‌های اجتماعی خودتون را کاهش دادين. گاهی آدم از همين ترس‌های بيمورد سال‌ها از جامعه دور میشه و تمام توانایی‌های اجتماعیش رو از دست ميده. اين بلاهايی که در سی سال گذشته سر همه‌ی ما اومده مربوط به همين ناديده گرفتن توانایی‌های اجتماعيه که زمينه‌ش هم بين ما و اون‌هايی که ترس رو دامن می‌زنن مساويه. هر چقدر که خودتون رو ناديده بگيرين ديگران هم ناديده‌تون می‌گيرن و کافی يک آدم يا يک مجموعه‌ای بفهمه چطور می‌تونه شما رو به نادیده گرفتن خودتون تشويق کنه اونوقت دو دفعه که شما رو به یک کنجی هل داد می‌ره راحت می‌شينه يک جايی و شما خودتون شروع می‌کنين به ادامه دادن داستان بدون اين که نيرويی از بيرون بهتون فشار بیاره.
اين اوضاع رو خيلی از ماها در خارج از کشور هم داريم و همينجا که کسی برای لباس ورزشی پوشيدن و توی اماکن عمومی ورزش کردن کاری به کار ديگران نداره، خودمون شروع می‌کنيم به دست و پا کردن يک بهانه‌ای که اون ترس بيجا رو ادامه بديم.
يک کمی شروع کنين به ورزش کردن و بعد با اعتماد بنفس بلند شین برين بیرون از خونه و دنيای اطراف‌تون رو دوباره کشف کنين. يک بار زندگی می‌کنين و باید همين يک بار رو ازش لذت ببرين.
نظرات