دولتمداری ناکارآمد

یکی از مهمترین گرفتاریهای برنامه های محیط زیستی این هست كه کشورهای فقیر و ثروتمند دنیا درباره ی مسوولیتهای منطقه ی خودشان دچار تناقض هستند. حالا كه در حال نزدیک شدن به کنفرانس کپنهاگ هستیم این مشکل در حال بزرگ شدن هست. یک نمونه را مینویسم كه امروز در کنفرانس تغییر اقلیم در ایتالیا درباره ش حرف میزدن و هنوز هم ادامه دارد.

برای مقابله با گرم شدن زمین دو تا راه هست. یکی این كه جنگلها زیاد بشن یکی هم این كه مصرف انرژی کاهش پیدا کنه. زیاد شدن جنگلها نیاز به آموزش داره و دولت نمیتونه بدون همکاری مردم کاری از پیش ببره. در واقع اگر مردم از دولت حمایت نکنن یا دولت رو دوست نداشته باشن اونوقت فعالیتهای دولت برای جنگلکاری به جایی نمیرسه. چون مردم جنگل رو بخشی از درآمد دولت میدونن كه برداشت از اون منابع رو به دوستان خودش میده. ملت هم دمار از روزگار جنگل درمیارن. این رو دیگه همه میدونن بخصوص ما در ایران از صبح تا شب با این موضوع سر و کار داریم.

راه دوم اینه كه دولت مصرف رو کاهش بده. همین الان این اتفاق در ایران داره می افته. یعنی دولت داره به زور مصرف رو کاهش میده. مردم هم ناراضی هستن. خوب دولتی كه مردمش بهش علاقه نداشته باشن مجبور زور بگه.

همین باعث شده كه یک موضوع جدید به بحث های تغییر اقلیم اضافه بشه كه اسمش دولتمداری کارآمد و دولتمداری ناکارآمد هست.

نظرات

پست‌های پرطرفدار