لادن: اینجا ایران نیست، مالزی‌ست. گزارشی از حمله پليس مالزی به معترضان ايرانی
همه چیز از موقع شمارش آرا در سفارت شروع شد، بچه‌ها لحظه به لحظه آمار صندوق‌ها را اعلام می‌کردند، فیس بوک لحظه به لحظه عوض می‌شد همه در حال تبریک گفتن بودند، به هر حال ما نمونه کوچکی از جامعه ایران هستیم وقتی بالای ۷۰٪ آرا در مالزی متعلق به میرحسین موسوی بود هیچ کس نتیجه‌ای جز این را برای ایران تصور نمی‌کرد. شب پر از التهابی بود همه بیدار بودیم التهابی که بعد از گذشت یک هفته هم چنان با ما باقی مانده است.
تحصن اول
اولین شوک را بعد از اعلام نتایج انتخابات در ایران، تلویزیون دولتی مالزی وارد کرد که اعلام کرد اکثریت ایرانی‌ها در مالزی به رییس جمهور کنونی خود رأی داده‌اند و البته منبع خبر، خبرگزاری فارس بود. ایرانیان مقیم مالزی که اکثرأ هم دانشجو هستنند عصر شنبه جلوی سفارت رفتند تا اعتراض خودشان را نسبت به عوض شدن آرا اعلام کنند. بلافاصله پلیس مالزی برای تامین امنیت در مقابل سفارت حاضر شد. نماینده‌ای از سفارت با معترضین صحبت کرد و گفته شد که خبرگزاری فارس خبر خودش را برداشته و آمار به طور صحیح اعلام شده است. بعد از این تجمع دفتر انتخاباتی میرحسین موسوی در مالزی توسط پلیس مالزی بسته شد.
تحصن دوم
یکشنبه بعد از ظهر عده‌ای از ایرانیان حدود ساعت 5:30 عصر مقابل سفارت جمع شدند، همه در حال خبر دادن به یکدیگر بودند و تنها یک ماشین پلیس در مقابل سفارت بود و البته تعدادی پلیس لباس شخصی که در حال فیلم و عکس گرفتن از معترضین بودند. تصمیم گرفته شد برای هماهنگی با دیگران همه مجددا ساعت 8:30 شب مقابل سفارت جمع بشوند.
ساعت ۸.۳۰ خیابان سفارت مملو از پلیس ضد شورش بود و هم چنین تا صدمتری اطراف آن و این دومین شوک بود که یعنی ما نمی‌توانیم مانند سایر کشورها مقابل سفارت تجمع کنیم. عده زیادی از ایرانیان جمع شده بودند و همه خشمگین از رفتاری که سفارت برای خبر کردن پلیس انجام داده ولی همه سعی می‌کردند آرام باشند تا بهانه ای به دست پلیس ندهند. بیانیه ای خوانده شد، عده ای برای جمهوری شمع روشن کردند، چند شعر خوانده شد و همه متفرق شدند و قرار گذاشته شد برای تجمع فردا مقابل سازمان ملل. چون مسلما کوچه های اطراف سفارت هیچ امنیتی برای تجمع ایرانیان نداشت.
سومین تحصن
از صبح روز دوشنبه عده‌ای از بچه ها برای گرفتن مجوز تجمع از سازمان ملل اقدام کردند و عده‌ای دیگر هم شروع به انتشار خبر این تجمع کردند. در حدود ساعت ۴ بعداز ظهر بیشتر از۷۰۰ ایرانی در محوطه سازمان ملل جمع شده بودند اکثریت کاغذی در دست داشتنند با شعار "رای من کجاست؟" همه آرام بر روی زمین نشسته بودند و پلیس ضد شورش هم جلوی معترضین صف آرایی کرده بود. مجوز صادر شده بود، خبرنگاران زیادی جمع شده بودند. برگزار‌کنندگان تجمع اجازه خواندن شعر یا سردادن شعار را نمی‌دادند و سعی می‌کردند تجمع آرامی را رهبری کنند.
سومین شوک وارد شد؛ پلیس ضد شورش اعلام کرد که اگر تا ده دقیقه دیگر این محوطه را ترک نکنید به شما حمله می‌کنیم و همه را بازداشت می‌کنیم جمعیت به تکاپو افتاد؛ یکی فریاد می‌زد و از زندان‌های مالزی می‌گفت؛ یکی همه را به آرامش دعوت می‌کرد، جمعیت دیگر قابل کنترل نبود شعارها شروع شد. پلیس شروع به شمارش معکوس کرد و ایرانیان نیز هم صدا با او می‌شمردند پلیس ضد شورش شروع به کوبیدن باتوم‌ها به سپرهایشان کردند صدایی که موجب وحشت بیشتر شد همه داخل بزرگراه ریختند؛ جمعیت شعار میداد و حرکت می کرد همه به خیابان کناری سازمان ملل رفتنند که بن بست بود و سر خیابان را هم پلیس ضد شورش مسدود کرد، هیچ کس باور نمی کرد که تجمع آرام مقابل سازمان ملل به چنین صحنه‌ای تبدیل شود. پلیس ضد شورش چهار گاز اشک آور زد و این موجب شد که جمعیت به داخل پارکینگ ساختمان‌ها فرار کنند عده‌ای از زنان و دختران از صدای شلیک گازهای اشک آور ترسیدند، عده‌ای زیر دست و پا به زمین خوردند و بعد متوجه شدیم که تعدادی هم بازداشت شدند هرچند بعد از مدت کوتاهی آزاد شده‌اند ولی همچنان شایعاتی مبنی بر اخراج تعدادی از دانشجویان از مالزی وجود دارد.
دولت مالزی و سفارت ایران این تجمع‌ها را غیرقانونی اعلام کردند و اخطار دادند که با شرکت کنندگان در این تجمعات برخورد خواهند کرد. وبلاگ نویسان مالزی که تعدادی از آن‌ها برای اولین بار بود که یک تجمع اعتراش آمیز می دیدند از رفتار پلیس کشورشان انتقاد کردند که موجب برهم خوردن نظم یک تجمع آرام شده است.
اما مسئله قابل توجه در این سه روز نقش سفارت ایران در مالزی بود، در تمام کشورهای دنیا در هفته گذشته تجمعاتی برگزار شد، همه در مقابل سفارت ایران تجمع کردند و اعتراض خود را اعلام کردند، اما تنها سفارت ایران در مالزی بود که این اجازه را به ایرانیان نداد و اطراف سفارت و حتی خیابان های کناری آن را پر از پلیس ضد شورش کرد. پس از تجمع در برابر سازمان ملل پلیس مالزی خیابان اصلی که سفارت ایران در یکی از کوچه های آن است به طور کامل بسته بود و اجازه ورود هیچ فرد یا وسیله ای را به آن خیابان نمی‌داد.
اینجا ایران نیست، اینجا مالزی است و شما حق اعتراض ندارید.
تحصن اول
اولین شوک را بعد از اعلام نتایج انتخابات در ایران، تلویزیون دولتی مالزی وارد کرد که اعلام کرد اکثریت ایرانی‌ها در مالزی به رییس جمهور کنونی خود رأی داده‌اند و البته منبع خبر، خبرگزاری فارس بود. ایرانیان مقیم مالزی که اکثرأ هم دانشجو هستنند عصر شنبه جلوی سفارت رفتند تا اعتراض خودشان را نسبت به عوض شدن آرا اعلام کنند. بلافاصله پلیس مالزی برای تامین امنیت در مقابل سفارت حاضر شد. نماینده‌ای از سفارت با معترضین صحبت کرد و گفته شد که خبرگزاری فارس خبر خودش را برداشته و آمار به طور صحیح اعلام شده است. بعد از این تجمع دفتر انتخاباتی میرحسین موسوی در مالزی توسط پلیس مالزی بسته شد.
تحصن دوم
یکشنبه بعد از ظهر عده‌ای از ایرانیان حدود ساعت 5:30 عصر مقابل سفارت جمع شدند، همه در حال خبر دادن به یکدیگر بودند و تنها یک ماشین پلیس در مقابل سفارت بود و البته تعدادی پلیس لباس شخصی که در حال فیلم و عکس گرفتن از معترضین بودند. تصمیم گرفته شد برای هماهنگی با دیگران همه مجددا ساعت 8:30 شب مقابل سفارت جمع بشوند.
ساعت ۸.۳۰ خیابان سفارت مملو از پلیس ضد شورش بود و هم چنین تا صدمتری اطراف آن و این دومین شوک بود که یعنی ما نمی‌توانیم مانند سایر کشورها مقابل سفارت تجمع کنیم. عده زیادی از ایرانیان جمع شده بودند و همه خشمگین از رفتاری که سفارت برای خبر کردن پلیس انجام داده ولی همه سعی می‌کردند آرام باشند تا بهانه ای به دست پلیس ندهند. بیانیه ای خوانده شد، عده ای برای جمهوری شمع روشن کردند، چند شعر خوانده شد و همه متفرق شدند و قرار گذاشته شد برای تجمع فردا مقابل سازمان ملل. چون مسلما کوچه های اطراف سفارت هیچ امنیتی برای تجمع ایرانیان نداشت.
سومین تحصن
از صبح روز دوشنبه عده‌ای از بچه ها برای گرفتن مجوز تجمع از سازمان ملل اقدام کردند و عده‌ای دیگر هم شروع به انتشار خبر این تجمع کردند. در حدود ساعت ۴ بعداز ظهر بیشتر از۷۰۰ ایرانی در محوطه سازمان ملل جمع شده بودند اکثریت کاغذی در دست داشتنند با شعار "رای من کجاست؟" همه آرام بر روی زمین نشسته بودند و پلیس ضد شورش هم جلوی معترضین صف آرایی کرده بود. مجوز صادر شده بود، خبرنگاران زیادی جمع شده بودند. برگزار‌کنندگان تجمع اجازه خواندن شعر یا سردادن شعار را نمی‌دادند و سعی می‌کردند تجمع آرامی را رهبری کنند.
سومین شوک وارد شد؛ پلیس ضد شورش اعلام کرد که اگر تا ده دقیقه دیگر این محوطه را ترک نکنید به شما حمله می‌کنیم و همه را بازداشت می‌کنیم جمعیت به تکاپو افتاد؛ یکی فریاد می‌زد و از زندان‌های مالزی می‌گفت؛ یکی همه را به آرامش دعوت می‌کرد، جمعیت دیگر قابل کنترل نبود شعارها شروع شد. پلیس شروع به شمارش معکوس کرد و ایرانیان نیز هم صدا با او می‌شمردند پلیس ضد شورش شروع به کوبیدن باتوم‌ها به سپرهایشان کردند صدایی که موجب وحشت بیشتر شد همه داخل بزرگراه ریختند؛ جمعیت شعار میداد و حرکت می کرد همه به خیابان کناری سازمان ملل رفتنند که بن بست بود و سر خیابان را هم پلیس ضد شورش مسدود کرد، هیچ کس باور نمی کرد که تجمع آرام مقابل سازمان ملل به چنین صحنه‌ای تبدیل شود. پلیس ضد شورش چهار گاز اشک آور زد و این موجب شد که جمعیت به داخل پارکینگ ساختمان‌ها فرار کنند عده‌ای از زنان و دختران از صدای شلیک گازهای اشک آور ترسیدند، عده‌ای زیر دست و پا به زمین خوردند و بعد متوجه شدیم که تعدادی هم بازداشت شدند هرچند بعد از مدت کوتاهی آزاد شده‌اند ولی همچنان شایعاتی مبنی بر اخراج تعدادی از دانشجویان از مالزی وجود دارد.
دولت مالزی و سفارت ایران این تجمع‌ها را غیرقانونی اعلام کردند و اخطار دادند که با شرکت کنندگان در این تجمعات برخورد خواهند کرد. وبلاگ نویسان مالزی که تعدادی از آن‌ها برای اولین بار بود که یک تجمع اعتراش آمیز می دیدند از رفتار پلیس کشورشان انتقاد کردند که موجب برهم خوردن نظم یک تجمع آرام شده است.
اما مسئله قابل توجه در این سه روز نقش سفارت ایران در مالزی بود، در تمام کشورهای دنیا در هفته گذشته تجمعاتی برگزار شد، همه در مقابل سفارت ایران تجمع کردند و اعتراض خود را اعلام کردند، اما تنها سفارت ایران در مالزی بود که این اجازه را به ایرانیان نداد و اطراف سفارت و حتی خیابان های کناری آن را پر از پلیس ضد شورش کرد. پس از تجمع در برابر سازمان ملل پلیس مالزی خیابان اصلی که سفارت ایران در یکی از کوچه های آن است به طور کامل بسته بود و اجازه ورود هیچ فرد یا وسیله ای را به آن خیابان نمی‌داد.
اینجا ایران نیست، اینجا مالزی است و شما حق اعتراض ندارید.
نظرات