فصل خبرهای ناخوش
اينکه صبغت الله مجددی به عنوان رييس کميسيون مستقل ملی تحکيم صلح در افغانستان، اعلام کرده که ملا محمد عمر و گلبدين حکمتيار هم مي تونن به افغانستان برگردن و در فرآيند صلح شرکت کنن خبر خوشي برای جمهوری اسلامي ايران نيست. هم از اين جهت که سر نخ اپوزيسيون افغانستان از دست علاقمندان خارجي اين اپوزيسيون ها به خصوص علاقمندان حکمتيار که سال ها او رو در ايران تر و خشک مي کردن درمياد، و هم از اين جهت که به حاکميت مذهبي ايران نشون مي ده که حامد کرزی با وجود تجربه ی يکي دو ساله ی دولتمردی کاملأ به شرايط جهاني واقفه. و اين کاريه که حکومت ايران با همه ی سرمايه ی مادی و ايضأ سرمايه ی فقاهتيش بعد از بيست و شش سال هنوز نتونسته انجامش بده. کرزی حالا نسخه ی افغاني ی عفو عمومي ی ماندلا رو به اجرا گذاشته و از افتادن جامعه ی افغان به ورطه ی هرج و مرج اجتماعي جلوگيری کرده. حالا کم کم موضوع گسترش مردمسالاری در کشورهای همسايه ی ايران که جمهوری اسلامي در وقوع اون ها کاملأ نظر منفي داشت داره رخ مي ده. حالا حرف ابطحي درباره ی تمايز ديگاه آيت الله سيستاني درباره ی وزرای زن در دولت جديد عراق و همين موضوع در دولت خاتمي توجه برانگيزه و از همين منظر که به حکومت مذهبي ی ايران که نگاه مي کنيم متوجه مي شيم که چقدر خشونت طلبي رو در جامعه ی ايراني تزريق کرده. گرچه نسيم خبرهای ناخوش برای جمهوری اسلامي بعد از حمله ی آمريکا و متحدانش به افغانستان شروع شد ولي حالا فصل سرمای منجمدش داره فرا مي رسه، و ايضأ از اون تن پوشي که هشت سال پيش ملت با انتخاب خاتمي به حکومت دادن خبری نيست
نظرات