براي شرق
مرا از اين وظيفه خلاص كن
احمد قريع، نخست وزير جديد فلسطينيان كه هنوز در پيچ و خم هاي تأييد كابينه اش توسط پارلمان قرار دارد روز پنجشنبه از مقر ياسر عرفات كه بيرون مي آمده به او گفته مي خواهم مرا از اين وظيفه آزاد كني. ظاهرأ قريع واقع بيني كرده كه دستكم توانايي هاي خود را براي مطالبات مردم ناكافي ديده و خواسته تا عرفات از او و وظيفه اي كه برايش قرار داده چشمپوشي كند. اين ظرافتي است كه گاه سياستمداران از آن غافل مي شوند، گرچه كه گاه آبرويي بر آن مي گذارند كه قطره قطره اندوخته اند.
به سياقي که اکنون در ايران با آن مانوس شده ايم , وزرای دولت , در هر وزارتخانه ای که به کار مشغول شوند , آنچه در وزارتخانه شان می گذرد بعد از سياست , شغل دوم آنها محسوب می شود. ساده تر که بگوئيم سياست , مشغله اصلی وزرا در دولت های مختلف جمهوری اسلامي بوده است و پس از آن هر چه که به نام آن انتخاب شده اند در زماني کوتاه يا بلند، آنها را در پستي نگه داشته است. از اينروست که اکنون دکتر توفيقي هم گر چه وزير علوم، تحقيقات و فناوری است اما همچون ديگراني که سالياني در اين مسند بوده اند, سياستمداری است که بر جايگاه تصميم گيری علمي ايران تکيه زده است . اما حتي برای سياستمدارا ني که قدم در حيطه های علمي می گذارند نيز سئوال هايي وجود داردکه بايد به آنها پاسخ بگويند گر چه که اگر هم پاسخي ندهند حرجي برعلاقه دوم سياستمداران وارد نيست , از جمله اينکه :
يکم- احتمالا دکتر توفيقي می بايست برنامه ای داشته باشند که در قبال آن , امور وزارتخانه ای که متولي تحقيقات و فن آوری در کشور است به سامان برسد. گر چه که هنوز رسمي در کار نيامده که وزراء آنچه را می انديشند با مردم در ميان بگذارند اما انتظار اين است که دکتر توفيقي بدون پرده پوشي بگويند در کوتاه مدت چه برنامه ای در سر دارند که جوابگوی متقاضيان ورود به دانشگاه، دانشگاهيان فعلي و فارغ التحصيلان باشد. آيا دردو سالي كه هنوز دولت در مسووليت اجرايي خود باقي دارد اساسأ مي توان كاري را در وزارت علوم آغاز كرد كه به پايان برسد؟ اگر مي توان چنين كرد الويت با چه كاري است؟
دوم – اکنون که لايحه اصلاح ساختار وزارتخانه در پيچ و خم های سياسي در گير مانده , آيا ايشان انديشه ای قابل تحقق دارند که دست کم بتواند از تعدد مراکز تصميم گيری علمي کشور بکاهد يا مراکز آموزش عالي کشور را با هدف مشخصي در پذيرش و تربيت دانشجو فعال نگه دارد؟ نيروي انساني براي تحقق هدف يا اهداف ايشان چگونه تامين مي شود؟ آيا آنچه كه بارها تحت عنوان حل مشكل كنكور عنوان شده و ثمري نداده كماكان برجاي خود مي ماند يا آقاي وزيراميدي به تغيير آن دارند؟
سوم – برای کشوری که مقام اول را در فرار مغزها احراز کرده ، آينده آموزش عالي چه می تواند باشد؟ بي گمان وزارت علوم به تنهايي مسئول اين مقام آوری نبوده اما اکنون از دکتر توفيقي انتظار می رود طرح کوتاه مدتشان را برای ترميم اين وضعيت اعلام کنند.
چهارم – آيا دكتر توفيقي كه اكنون مسوؤليت تحقيقات كشور را بعهده گرفته اند طرحي پيش رو دارند كه نقش وزارتخانه را در فرآيند تصميم سازي و اجرا، پررنگتر از ساير نهادها و سازمان ها نشان دهد؟ اگر چنين طرحي وجود دارد نقش وزارتخانه هاي ديگر كه به موازات وزارت علوم، دستي در سياستگذاري علمي كشور دارند چگونه است؟
پنجم- کاش دکتر توفيقي از ذکر اين نکته که همه مسئولان خود را وامدار ملت غيور ايران می دانند بگذرند و بگويند آيا با غير اهل علم مدارا می کنند تا چنان عرصه بر اهل علم تنگ شود که تن به هجرت بدهند؟
صاحب اين قلم خود بخوبي مي داند كه حل مشكلات علمي كشور كار آساني نيست اما پذيرش مسوؤليت از طرف دكتر توفيقي لاجرم ايشان را در جايگاهي نشانده كه مي بايست خود را براي اداره تشكيلات علمي كشورمتكي به تحقيق و برنامه اي بدانند. اينكه آن برنامه قابل اجراست يا فقط طرحي است بر كاغذ، تفسيري است كه دكتر توفيقي خود بايد به ديگران بگويند. همان تفسيري كه گاه سياستمداري چون احمد قريع را هم به گفتن واميدارد كه بگويد مرا از اين وظيفه خلاص كن.
مرا از اين وظيفه خلاص كن
احمد قريع، نخست وزير جديد فلسطينيان كه هنوز در پيچ و خم هاي تأييد كابينه اش توسط پارلمان قرار دارد روز پنجشنبه از مقر ياسر عرفات كه بيرون مي آمده به او گفته مي خواهم مرا از اين وظيفه آزاد كني. ظاهرأ قريع واقع بيني كرده كه دستكم توانايي هاي خود را براي مطالبات مردم ناكافي ديده و خواسته تا عرفات از او و وظيفه اي كه برايش قرار داده چشمپوشي كند. اين ظرافتي است كه گاه سياستمداران از آن غافل مي شوند، گرچه كه گاه آبرويي بر آن مي گذارند كه قطره قطره اندوخته اند.
به سياقي که اکنون در ايران با آن مانوس شده ايم , وزرای دولت , در هر وزارتخانه ای که به کار مشغول شوند , آنچه در وزارتخانه شان می گذرد بعد از سياست , شغل دوم آنها محسوب می شود. ساده تر که بگوئيم سياست , مشغله اصلی وزرا در دولت های مختلف جمهوری اسلامي بوده است و پس از آن هر چه که به نام آن انتخاب شده اند در زماني کوتاه يا بلند، آنها را در پستي نگه داشته است. از اينروست که اکنون دکتر توفيقي هم گر چه وزير علوم، تحقيقات و فناوری است اما همچون ديگراني که سالياني در اين مسند بوده اند, سياستمداری است که بر جايگاه تصميم گيری علمي ايران تکيه زده است . اما حتي برای سياستمدارا ني که قدم در حيطه های علمي می گذارند نيز سئوال هايي وجود داردکه بايد به آنها پاسخ بگويند گر چه که اگر هم پاسخي ندهند حرجي برعلاقه دوم سياستمداران وارد نيست , از جمله اينکه :
يکم- احتمالا دکتر توفيقي می بايست برنامه ای داشته باشند که در قبال آن , امور وزارتخانه ای که متولي تحقيقات و فن آوری در کشور است به سامان برسد. گر چه که هنوز رسمي در کار نيامده که وزراء آنچه را می انديشند با مردم در ميان بگذارند اما انتظار اين است که دکتر توفيقي بدون پرده پوشي بگويند در کوتاه مدت چه برنامه ای در سر دارند که جوابگوی متقاضيان ورود به دانشگاه، دانشگاهيان فعلي و فارغ التحصيلان باشد. آيا دردو سالي كه هنوز دولت در مسووليت اجرايي خود باقي دارد اساسأ مي توان كاري را در وزارت علوم آغاز كرد كه به پايان برسد؟ اگر مي توان چنين كرد الويت با چه كاري است؟
دوم – اکنون که لايحه اصلاح ساختار وزارتخانه در پيچ و خم های سياسي در گير مانده , آيا ايشان انديشه ای قابل تحقق دارند که دست کم بتواند از تعدد مراکز تصميم گيری علمي کشور بکاهد يا مراکز آموزش عالي کشور را با هدف مشخصي در پذيرش و تربيت دانشجو فعال نگه دارد؟ نيروي انساني براي تحقق هدف يا اهداف ايشان چگونه تامين مي شود؟ آيا آنچه كه بارها تحت عنوان حل مشكل كنكور عنوان شده و ثمري نداده كماكان برجاي خود مي ماند يا آقاي وزيراميدي به تغيير آن دارند؟
سوم – برای کشوری که مقام اول را در فرار مغزها احراز کرده ، آينده آموزش عالي چه می تواند باشد؟ بي گمان وزارت علوم به تنهايي مسئول اين مقام آوری نبوده اما اکنون از دکتر توفيقي انتظار می رود طرح کوتاه مدتشان را برای ترميم اين وضعيت اعلام کنند.
چهارم – آيا دكتر توفيقي كه اكنون مسوؤليت تحقيقات كشور را بعهده گرفته اند طرحي پيش رو دارند كه نقش وزارتخانه را در فرآيند تصميم سازي و اجرا، پررنگتر از ساير نهادها و سازمان ها نشان دهد؟ اگر چنين طرحي وجود دارد نقش وزارتخانه هاي ديگر كه به موازات وزارت علوم، دستي در سياستگذاري علمي كشور دارند چگونه است؟
پنجم- کاش دکتر توفيقي از ذکر اين نکته که همه مسئولان خود را وامدار ملت غيور ايران می دانند بگذرند و بگويند آيا با غير اهل علم مدارا می کنند تا چنان عرصه بر اهل علم تنگ شود که تن به هجرت بدهند؟
صاحب اين قلم خود بخوبي مي داند كه حل مشكلات علمي كشور كار آساني نيست اما پذيرش مسوؤليت از طرف دكتر توفيقي لاجرم ايشان را در جايگاهي نشانده كه مي بايست خود را براي اداره تشكيلات علمي كشورمتكي به تحقيق و برنامه اي بدانند. اينكه آن برنامه قابل اجراست يا فقط طرحي است بر كاغذ، تفسيري است كه دكتر توفيقي خود بايد به ديگران بگويند. همان تفسيري كه گاه سياستمداري چون احمد قريع را هم به گفتن واميدارد كه بگويد مرا از اين وظيفه خلاص كن.
نظرات