سؤال
من براي حسين درخشان واقعا احترام قائلم به دو دليل، يكي اينكه بدون اينكه شاگردهايش رو ببينه بهشون كلي چيز ياد داده و اين البته با اخلاق مرسومي كه در ازاي هر كاري انتظار پاسخ بلاتاخير دارن تقريبا متفاوته، و دومي هم اينه كه نوشته هاش رو بدون ويرايش توي وبلاگش مي نويسه كه اينهم با منش بسياري از ماها كه تا هزار طرف يك موضوعي رو نسنجيم كه حالا به كي برمي خوره يا از كي پاداش مي گيريم بابت نوشتن، حتي توي يك وبلاگ، فرق داره. اما اينروزها نوشته هاي حسين به شدت تلخ شدن. من نه روانشناسم نه قراره چنين نقشي رو بازي كنم، فقط به عنوان خواننده دائمي و روزي دو بار ” سردبير خودم“ وقتي نوشته هاي جديد حسين رو با قديمي ترهاش مقايسه مي كنم از خودم مي پرسم چرا اين اتفاق داره رخ ميده، در حاليكه حسين با سبك” بدون پرده پوشي و به اسم واقعي نوشتنش“ داره بعضي حريم هاي زائد رو از مسير نوشتن ماها برميداره اما تلخ شدن نوشته هاش ممكنه او رو از نقش پيشروانه اش دور كنه.
من براي حسين درخشان واقعا احترام قائلم به دو دليل، يكي اينكه بدون اينكه شاگردهايش رو ببينه بهشون كلي چيز ياد داده و اين البته با اخلاق مرسومي كه در ازاي هر كاري انتظار پاسخ بلاتاخير دارن تقريبا متفاوته، و دومي هم اينه كه نوشته هاش رو بدون ويرايش توي وبلاگش مي نويسه كه اينهم با منش بسياري از ماها كه تا هزار طرف يك موضوعي رو نسنجيم كه حالا به كي برمي خوره يا از كي پاداش مي گيريم بابت نوشتن، حتي توي يك وبلاگ، فرق داره. اما اينروزها نوشته هاي حسين به شدت تلخ شدن. من نه روانشناسم نه قراره چنين نقشي رو بازي كنم، فقط به عنوان خواننده دائمي و روزي دو بار ” سردبير خودم“ وقتي نوشته هاي جديد حسين رو با قديمي ترهاش مقايسه مي كنم از خودم مي پرسم چرا اين اتفاق داره رخ ميده، در حاليكه حسين با سبك” بدون پرده پوشي و به اسم واقعي نوشتنش“ داره بعضي حريم هاي زائد رو از مسير نوشتن ماها برميداره اما تلخ شدن نوشته هاش ممكنه او رو از نقش پيشروانه اش دور كنه.
نظرات