سال نو بدون نک و ناله
سال نو مبارک باشه.
قبل از تحويل سال داشتم با رضا گنجی حرف می‌زدم گفتم اينجا توی بريزبن استراليا ساعت 8 صبح روز دوشنبه‌ست و من هم الان توی آزمايشگاه نشسته‌ام چون امروز بايد زود می‌آمدم دانشگاه. يک کمی هم شوخی کرديم که حالا مثلن چی هست اينجا که بشود هفت سين درست کرد ديديم جز سرنگ و سيتريک اسيد (تازه به زور انگليسی و فارسی) چيز ديگری نيست که قابل هفت سين باشد. مگر اين که باز زورکی اسم ميکروسکوپ را بگذاريم سيکروسکوپ که يک چيزی از تويش دربيايد. خلاصه که ساعت نه صبح سال تحويل شد و ايرانی‌های استراليا و نيوزيلند مراسم تحويل سال‌شان در روز روشن بود.
حالا دو کلمه حرف حساب!
اين قدر بيخودی ناله نکنيد که درد غربت و اين چيزها هست و آی اگر همه يک جا بوديم چی می‌شد. آدم بايد ياد بگيرد که خوشی‌ها را همه جا خوشی ببيند. اينطوری که از درد غربت حرف می‌زنيد آنوقت کسانی که توی ايران هستند باورشان می‌شود که اين بيرون همه‌مان ناخوشیم و همان وضعی که توی ايران هست بهتر از همه جای دنياست.
اين بيرون اگر ناخوشی هست از فرط ناله کردن‌های خود ماهاست. ناله کردن اگر به جايی می‌رسيد تا به حال بايد رسيده بود.
اين پوسته ناخوش احوالی تاريخی‌مان را که تا ته فرهنگ‌مان هم نفوذ کرده بايد بشکنيم و بلاخره از شرش خلاص بشويم. توی دنيا بيرون هم هزار جور خوشی هست که اگر به جای ناله کردن همين‌ها را به مردم داخل ايران بگويیم آنوقت اميد بهشان می‌دهيم که توقع زندگی خوش توی ايران توقع زيادی نيست و ما اگر از اين بيرون کاری ازمان برنمی‌آيد دستکم چون اين بيرون را داريم می‌بينيم حالا ديگر مطمئن هستيم که ايران بايد تغيير کند.
خوب وقتی ما اين بيرون ناله می‌کنيم آنوقت آن‌هايی که توی ايران هستند کجا بروند ناله کنند؟ لابد بيايند بيرون که به ناله کننده‌های بيرون اضافه بشوند! يا ما برويم به ناله کننده‌های داخل اضافه بشويم. پس اين زندگی بيرون و عکس‌های پيک نيک رفتن‌ها و دوچرخه‌سواری و بزن و برقص کجا غيب‌شان می‌زند که تا عيد می‌شود همه شروع می‌کنند به ناله کردن و غم بيخود برای داخلی‌ها درست کردن؟
آی ملت داخل ايران! اين بيرون خوشی هست و اتفاقن چون خوشی هست بايد يک راهی پيدا کرد که اين خوشی را در داخل ايران هم راه انداخت. اگر کسی اينجا پای تلفن گريه می‌کند اصلن گوشی را بگذاريد چون بيخودی گريه می‌کند. کسی که اينقدر دلتنگ است بلند می‌شود برمی‌گردد. اينجا اگر کسی سرحال نيست مال اين است که خودش نمی‌خواهد وگرنه کسی جلوی کسی را نگرفته که هر لباسی که دلش خواست بپوشد و با هر مقدار بودجه‌ای که دارد بتواند به خودش خوش بگذراند. اينجوری هم نيست که چيزی گير بچه‌های مردم نمی‌آيد و همه در هوس يک دست چلوکباب و کله پاچه و سبزی پلو با ماهی دراز به دراز افتاده باشند. اينقدری که اينجا سبزی خشک و منقل برای کباب درست کردن هست احتمالن پای‌تان که برسد اينطرف‌ها تعجب می‌کنيد. چلوکبابی ايرانی هم زياد هست که باقلا قاتق و کشک بادمجان توی‌شان درست می‌کنند. بنابراین اگر کسی حال نداشته باشد خودش بپزد می‌رود توی يک رستوران و حسابی غذای ايرانی می‌خورد. برای اطلاع‌تان توی همين استراليا دوغ آبعلی هم هست. ديگه از استراليا دورتر که نداريم! من توی فيجی هم سراغ دارم که چلوکبابی ايرانی هست. اصلن برويد فيجی را توی اقيانوس آرام پيدا کنيد ببينيد کجاست.
وطن هم يعنی همين کره زمين. جدی ميگم. سياره ديگه‌ای که فعلن نيست که! يعنی شما الان برويد مثلن برزيل ببينيد مردم دارند سامبا می‌رقصند هوس نمی‌کنيد همانجا زندگی کنيد؟ اينجا خيلی‌ها همينطوری با زندگی‌شان رفتار می‌کنند. چمدان‌شان را می‌بندند می‌روند جايی که بيشتر بهشان خوش می‌گذرد. ما ايرانی‌ها تازه داريم اين را ياد می‌گيريم منتها مثل باقی ياد گرفتن‌های‌مان اول پدر همه را درمی‌آوريم تا بعد ياد بگيريم. برای زندگی در همه جای دنيا هم يک مقرراتی هست که باز برای همه هست. برادران اميدوار را که لابد می‌شناسيد. دو تايی‌شان رفته بودند دور دنيا را بگردند بعد يکی‌شان تصميم گرفت توی آرژانتين زندگی کند و هنوز هم همانجاست. فکر نمی‌کنم از سبزی پلو با ماهی هم بی‌نصيب باشد. توی آرژانتين هم ماهی هست هم سبزی هم برنج. خودتان را زجر ندهيد که الان بچه‌م چی می‌خوره سال نو. همه چيز هست فقط احتمالن بايد خودش راه بيفتد برود توی آشپزخانه و هر چيزی که دوست دارد بپزد. برای اطلاع‌تان هم اين که يکی از بچه‌های ايرانی اينجا توی استراليا سيخ کباب پيدا نکرده بود گوشت کوبيده‌اش را دور تيغه چاقو پيچيد و کباب درست کرد. به شدت هم خوب شد چون من هم دعوت بودم. ديگه چاقو که هست. همينجا توی بريزبن استراليا دو تا پسر اصفهانی کفگير بريان‌پزی هم درست کردند. يک بريانی به ملت دادند که توی بريانی شاد اصفهان هم پيدا نمی‌کنيد. خلاصه نک و ناله کردن‌ها را تحویل نگيريد. يک بار زندگی می‌کنيد و همين يک بار را بايد خوب زندگی کنيد. داخل ايران هم بايد به همت آن‌هايی که به جای ناله کردن بلدند فکر تازه بدهند تغيیر کند. اين اتفاق می‌افتد چون زندگی قدرتمند از ماتم است.
اين هم برای اين که سال نو را با انرژی شروع کنيد:
نظرات