قانون و عقل
يک مدتي بود مي‌خواستم اين موضوع را بنويسم مي‌ديدم بلکه راه حلي برايش پيدا کنم و به نوشتن کشيده نشود. شايد از 6 ماه هم بيشتر شده باشد. هيچ راه حلي پيدا نکردم و بنا هم ندارم بنويسم يک مقرراتي دارد و اين‌ها چون اين را هم نمي‌دانم.
داستان از اين قرار است که ظاهرأ گروه‌های سياسي ناشناس و گاهي هم شناخته شده خيلي دوست دارند از طريق ايميل فرستادن برای خودشان تبليغ کنند. بعضي وقت‌ها يک افرادی هم مثل حزب عمل مي‌کنند و تا بيانيه مي‌دهند سريع ايميل مي‌زنند که حرف جديد‌مان اين است.
تا اينجای کارشان مشکلي درست نمي‌کند. منتها از اين جا به بعد گرفتاری‌ها شروع مي‌شوند چون اصولأ اگر نخواهيد منبعد ايميل‌شان را دريافت کنيد هيچ راهي برای خلاصي ازشان نداريد، يا من نمي‌شناسم! تجربه هم کرده‌ام که هر چقدر ايميل را به نام اسپم معرفي مي‌کنيد باز سر و کله‌اش پيدا مي‌شود. بدبختانه توی ايميل هم هيچ راهي نگذاشته‌اند که بهشان بگوييد لطفأ نفرستيد.
چند تا از اين گرفتاری‌های ايميلي عبارتند از: يک آقايي به نام علي جوادی که ظاهرأ توی پالتاک مرتب سخنراني دارند، من هم نمي‌دانم پالتاک کجاست! دو تا دو تا هم ايميل مي‌فرستند و گاهي از قرار خيلي سخنراني دارند پشت سر هم.
يک آقايي هستند که اسم‌شان را گذاشته‌اند "فنر باغچه". ايشان هم هر هفته چند تايي ايميل مربوط به افشاگری مي‌فرستند و خواهر و مادر اهل حکومت را هم وصلت مي‌دهند به همديگر جهت تبليغات خودشان.
يک ايميلي هم مي‌آيد از نشاني "سازمان پارس" که تند و تند مقاله مي‌نويسند و ايميل مي‌کنند. يکي ديگر هم هست به اسم "توحيد" که آن هم گرفتاری مشابه دارد. حزب توده هم به همچنين و چند تا فرقه‌ی ريز و درشت ديگر. معلوم هم نيست چقدر وقت زيادی دارند که مي‌نشينند ايميل‌های اين طرف و آن طرف را پيدا مي‌کنند و ديگر لاينقطع ايميل مي‌فرستند.
و همينطور که بشمارم ده دوازده تا ايميل مي‌شوند که هيچ چاره‌ای برای جلوگيری از فرستادن‌شان نيست. حالا واقعأ کاری ندارم که قانوني وجود دارد يا نه ولي خيلي مسخره‌ست که يک آدمي يا يک تشکيلاتي برمي‌دارد چپ و راست ايميلي تبليغات سياسي مي‌فرستد و به گيرندگان حق نمي‌دهد که بگويند علاقمند نيستيم.
اگر بنا باشد همين يک رويه‌ی تبليغ سياسي ايميلي را با وضع تبليغات جمهوری اسلامي مقايسه کنيم، آنوقت دست‌مان مي‌آيد که اين فرستندگان ايميل هم اگر دست‌شان برسد به قدرت سياسي خيلي متفاوت از حکومتي که به آن اعتراض دارند نيستند. هر دو طرف بنای کارشان به تبليغات يک طرفه‌ی زورکي‌ست.
قانون هست يا نيست به کنار، عقل که ديگر ايجاب مي‌کند برای فرستادن يا نفرستادن ايميل يک حق انتخاب قائل بشويد برای مردم!
داستان از اين قرار است که ظاهرأ گروه‌های سياسي ناشناس و گاهي هم شناخته شده خيلي دوست دارند از طريق ايميل فرستادن برای خودشان تبليغ کنند. بعضي وقت‌ها يک افرادی هم مثل حزب عمل مي‌کنند و تا بيانيه مي‌دهند سريع ايميل مي‌زنند که حرف جديد‌مان اين است.
تا اينجای کارشان مشکلي درست نمي‌کند. منتها از اين جا به بعد گرفتاری‌ها شروع مي‌شوند چون اصولأ اگر نخواهيد منبعد ايميل‌شان را دريافت کنيد هيچ راهي برای خلاصي ازشان نداريد، يا من نمي‌شناسم! تجربه هم کرده‌ام که هر چقدر ايميل را به نام اسپم معرفي مي‌کنيد باز سر و کله‌اش پيدا مي‌شود. بدبختانه توی ايميل هم هيچ راهي نگذاشته‌اند که بهشان بگوييد لطفأ نفرستيد.
چند تا از اين گرفتاری‌های ايميلي عبارتند از: يک آقايي به نام علي جوادی که ظاهرأ توی پالتاک مرتب سخنراني دارند، من هم نمي‌دانم پالتاک کجاست! دو تا دو تا هم ايميل مي‌فرستند و گاهي از قرار خيلي سخنراني دارند پشت سر هم.
يک آقايي هستند که اسم‌شان را گذاشته‌اند "فنر باغچه". ايشان هم هر هفته چند تايي ايميل مربوط به افشاگری مي‌فرستند و خواهر و مادر اهل حکومت را هم وصلت مي‌دهند به همديگر جهت تبليغات خودشان.
يک ايميلي هم مي‌آيد از نشاني "سازمان پارس" که تند و تند مقاله مي‌نويسند و ايميل مي‌کنند. يکي ديگر هم هست به اسم "توحيد" که آن هم گرفتاری مشابه دارد. حزب توده هم به همچنين و چند تا فرقه‌ی ريز و درشت ديگر. معلوم هم نيست چقدر وقت زيادی دارند که مي‌نشينند ايميل‌های اين طرف و آن طرف را پيدا مي‌کنند و ديگر لاينقطع ايميل مي‌فرستند.
و همينطور که بشمارم ده دوازده تا ايميل مي‌شوند که هيچ چاره‌ای برای جلوگيری از فرستادن‌شان نيست. حالا واقعأ کاری ندارم که قانوني وجود دارد يا نه ولي خيلي مسخره‌ست که يک آدمي يا يک تشکيلاتي برمي‌دارد چپ و راست ايميلي تبليغات سياسي مي‌فرستد و به گيرندگان حق نمي‌دهد که بگويند علاقمند نيستيم.
اگر بنا باشد همين يک رويه‌ی تبليغ سياسي ايميلي را با وضع تبليغات جمهوری اسلامي مقايسه کنيم، آنوقت دست‌مان مي‌آيد که اين فرستندگان ايميل هم اگر دست‌شان برسد به قدرت سياسي خيلي متفاوت از حکومتي که به آن اعتراض دارند نيستند. هر دو طرف بنای کارشان به تبليغات يک طرفه‌ی زورکي‌ست.
قانون هست يا نيست به کنار، عقل که ديگر ايجاب مي‌کند برای فرستادن يا نفرستادن ايميل يک حق انتخاب قائل بشويد برای مردم!
نظرات