استاندارد

دو سه روز پيش ديدم به قبض صورتحساب يک داروخانه‌ای يک تکه مقوای کوچک هم منگنه کرده‌اند که تويش استانداردهای دولت استراليا برای نوشابه‌های الکلي را نوشته‌اند با کلي اطلاعات دقيق‌تر که چقدر بنوشيد که مشکلي برای‌تان پيش نيايد. فکر کردم اين‌ها بلاخره روی زمين زندگي مي‌کنند و سرشان را نکرده‌اند توی برف يا اگر بيرون از برف است چشم‌شان را نبسته‌اند به واقعيات جامعه‌شان و اين اطلاعات را به مردم مي‌دهند.


لابد که خبر داريد که خيلي از حوادث جاده‌ای ايران مربوط مي‌شوند به استعمال مواد مخدر يا نوشيدن نوشابه‌های الکلي، چيزی که توی خبرهای رسمي رسانه‌ای اسمش را گذاشته‌اند خواب آلودگي رانندگان. حتي توی شهرها هم همين داستان هست و باز اسمش را مي‌گذارند سرعت زياد. پارادوکس خنده‌داری هم هست که اهل حکومت نه مي‌خواهند بگويند توی ايران مواد مخدر و نوشابه‌ی الکلي هست و استفاده کننده دارد، و نه بلاخره يکي‌شان شهامت به خرج مي‌دهد و مي‌گويد ما چشم‌مان را بسته‌ايم. هر چند وقتي هم يکي را مي‌گيرند که به قدر يک کارخانه‌ نوشابه‌ی الکلي انبار کرده بوده توی خانه‌اش.

حالا در غياب اطلاع رساني رسانه‌های فارسي زبان داخلي و خارجي در امور دنيوی و در راستای اين که خوشبختانه هر دو در مسير رسيدن به تعالي مسابقه‌ گذاشته‌اند و مردم هم که دارند کار خودشان را مي‌کنند لذا اگر اهل الکل نيستيد که خيلي کار خوبي مي‌کنيد ولي اگر هستيد لااقل اين استانداردها را ياد بگيريد که جان‌تان سالم بماند.

اما اول اين فرمول را ببينيد که بدانيد استاندارد نوشابه‌های الکلي را چطوری حساب مي‌کنند:

[مقدار نوشابه که روی قوطي يا شيشه نوشته شده × درصد الکل که باز روی قوطي يا شيشه نوشته شده × 789/0]

اين عدد 789/0 مقدار وزن مخصوص الکل اتيليک هست، همين الکلي که در نوشابه‌ها استفاده مي‌کنند.

نتيجه‌ی فرمول به شما نشان مي‌دهد که چقدر از نوشابه‌ای که مي‌خوريد به حد استاندارد يعني 1 نزديک است. مثلأ اگر مقدار نوشابه
0/375باشد و درصد الکل هم 5 اين دو تا عدد را در هم ضرب کنيد و بعد ضرب کنيد در 789/0 که نتيجه‌اش مي‌شود 5/1، يعني نيم برابر از حد استاندارد بالاتر است و بلافاصله نبايد رانندگي کنيد.

حالا اين عکس‌های زير را که ببينيد متوجه مي‌شويد که آن عددهای زير هر عکس معني‌اش چيست. مثلأ برای آن شيشه‌ی شراب که نوشته شده 7 يعني 7 برابر مقدار استاندارد، به عبارت بهتر، خودتان و همراهان‌تان را دچار دردسر نکنيد.

اين که ما همه‌مان توی جامعه‌‌ای زندگي کنيم که هيچ مشکلي نداشته باشد خوب البته منتهای آمال و آرزوی همه‌ هست منتها وجود چنين جامعه‌ای لااقل تا امروز در هيچ جای تاريخ گزارش نشده و هزاری هم که حافظ شيراز را بچسبانيم به آسمان‌ها و زکريای رازی را هم ناديده بگيريم و به مردم برای همين زندگي معمولي‌شان آگاهي ندهيم همين مي‌شود که آمار حوادث سالانه‌ی جاده‌ای در ايران به اندازه‌ی تلفات يک جنگ تمام عيار است. همين وضعيت درباره‌ی بيماری‌های مقاربتي و از جمله ايدز هم هست و باز گوش کسي بدهکار نيست. بس که جميعأ در آسمان‌ها زندگي مي‌کنيم خوشبختانه همه‌مان شده‌ايم جعفر طيار.

نظرات

پست‌های پرطرفدار