تاريخی‌ترين اتفاق سياسی- اجتماعی استراليا رخ داد
امروز واقعن بزرگ‌ترين اتفاق سياسی- اجتماعی معاصر در استراليا رخ داد. برای اين که عمق اين تغيير را متوجه بشويد بهترين توصيف اينه که بنويسم انگار جمهوری اسلامی برای بقای سياسی خودش اعلام کرده هر کسی از امروز می‌تونه بياد وام بگيره برای ساخت استخر روباز مختلط. البته يواش يواش اون هم رخ می‌ده.
خوب جوليا گيلارد، معاون کوين راد نخست وزير سابق استراليا، به عنوان رهبر حزب کارگر انتخاب شد و حالا گيلارد به عنوان رهبر حزب عهده‌دار پست نخست وزيری استراليا شده. گيلارد اولين زنی هست که در استراليا به اين مقام رسيده.
اين که جوليا گيلارد اولين نخست وزير زن استرالياست از جنبه‌ی سياسی در درجه دوم اهميت هست، گرچه از جنبه‌ی تبليغاتی موضوع مهمی‌ست و حزب کارگر برای انتخابات اکتبر رأی بيشتری از زنان و بخصوص زنان مهاجر کسب خواهد کرد.
انتخاب جوليا گيلارد در نتيجه کاهش چشمگير آراء کوين راد در آخرين نظرسنجی‌های ملی در استراليا بود و بدون تغيير در رهبری حزب کارگر به صراحت می‌شد نتيجه گرفت که اين حزب در انتخابات اواخر امسال از دولت کنار زده بشه و به جای آن‌ها حزب ليبرال به قدرت را به دست بگيره.
دو موضوع بسيار مهم پيشزمينه اين تغيير رهبری بوده که به نظر من اوضاع اجتماعی استراليا را به کلی دگرگون می‌کند، يا حداقل زمينه‌ساز تغييرات اجتماعی عميق در جامعه استراليا بشه. بخصوص که يک شکست ايالتی برای محافظه‌کارها و دين‌مدارهای حکومتی بود.
اولين پيشزمينه اين است که حزب کارگر از دوران رهبران کاريزماتيک عبور کرده و کوين راد، نخست وزير سابق استراليا، آخرين کسی بود که تونست با استفاده از تأکيد بر مغايرت علايق ملی و واقعيات بين‌المللی به اين مقام برسه. در دوران نخست وزيری جان هوارد که رهبری حزب ليبرال را بعهده داشت يکی از دلايلی که به سقوط دولت منجر شد حمايت حزب ليبرال از سياست‌های امريکا و بريتانيا در مورد اعزام سربازان استراليايی به عراق و افغانستان بود. شعارحزب کارگر اين بود که سربازان را به خانه برمی‌گردانيم و تونست رأی مردم را کسب کند ولی نه تنها تغييری در سياست اعزام نيروی نظامی به عراق و افغانستان اعمال نکرد بلکه در بعضی شرايط تعداد بيشتری نيرو به اين دو کشور فرستاد.
افزايش تلفات نظامیان استراليايی در عراق و افغانستان و نگرانی‌های اجتماعی ناشی از آن منجر شد تا کوين راد موضوع اعزام سربازان را به عنوان تعهد استراليا به روابط بين‌الملل مطرح کنه. خوب پايان دوران رهبران کاريزماتيک در استراليا که خيلی خاورميانه‌ای و جهان سومی هم هست و توجه بيشتر به تعهدات بين‌المللی در حالی رخ داده که استراليا در دو دهه‌ی گذشته از گسترش روابط بين‌المللی برای شکوفايی اقتصادی اين کشور استقبال کرده. اوج اين همکاری بين‌المللی هم در دوران نخست وزير کوين راد، رهبر حزب کارگر، در فروش اورانيوم به چين رخ داد و اين در حالی بود که دولت قبلی استراليا به رهبری جان هوارد همواره در معرض انتقاد احزاب مخالف و بخصوص حزب کارگر برای گسترش مبادلات تجاری و فروش اورانيوم به چين بود. اين درست همون اتفاقی هست که خود ما ايرانی‌ها خوب در مورد دار و دسته احمدی‌نژاد تجربه‌ش کرديم.
دومين پيشزمينه مربوط به افزايش تمايل زنان در استراليا برای ورود به حوزه‌ی سياسی‌ست. استراليا از جنبه‌ی اجتماعی جامعه‌ای محافظه‌کار هست که سنت‌های خانوادگی همچنان نقش کليدی در اداره امور آن بازی می‌کنن. کوين راد، نخست وزير سابق استراليا، نماينده انتخابی همين شهر بريزبن در مجلس استراليا بود بريزبن هم که مرکز ايالت کوئينزلند هست. علاوه بر نخست وزير تعداد زيادی از وزرای دولت راد هم نمايندگان همين ايالت در مجلس بودند. علاوه بر اين ايالت کوئينزلند به عنوان خاستگاه محافظه‌گرايی استراليا شناخته می‌شه و به طور سنتی حامی حزب کارگر بوده.
آخرين نظرسنجی ملی در استراليا که نتايج آن هفته گذشته منتشر شد نشان داد ميزان حمايت از دولت کارگری به رهبری کوين راد در همين ايالت کوئينزلند از تمام ايالت‌های ديگر استراليا کمتر شده. افزايش محبوبيت تونی آبوت، رهبر حزب ليبرال که حزب مخالف در مجلس استرالياست، به اين باور عمومی دامن زده بود که حزب ليبرال در انتخابات اکتبر امسال برنده خواهد شد. چهره‌ی مدرنی که تونی آبوت از خودش نشان داد خيلی برای استراليايی‌هایی که به دنبال مدرن شدن هستند و چون نتيجه نمی‌گيرند از اين کشور راهی امريکا ميشن جالب بود.
بنابراين تنها راه حزب کارگر برای حفظ دولت، تغيير در رهبری اين حزب بود که شب گذشته در انتخابات داخلی اين حزب و با پيروزی جوليا گيلارد انجام شد. يعنی حزب محافظه‌کار کارگر برای رأی گرفتن مجبور شد رهبری را به يک زن بدهد که مهم‌ترين سنت شکنی تاريخ استرالياست. برای حزبی که از جنبه اجتماعی به عنوان حزبی محافظه‌کار شناخته شده و همواره از حمايت سنتی‌ترين بخش‌‌های جامعه استراليا برخوردار بوده چرخش در رهبری و هدايت حزب توسط يک زن می‌تواند آشکارا نشان دهنده آخرين مراحل تغيير ماهوی جامعه‌ی استراليا به جامعه‌ای مدرن به حساب مياد. اين يعنی فشار مدرنيسم.
يک کمی هم از خود گيلارد.
جوليا گيلارد، نخست وزير جديد استراليا، پيش از اين معاون نخست وزير اين کشور بود. ايشان در سن چهار سالگی همراه با پدر و مادرش از ايالت ولز بريتانيا به آدليد استراليا مهاجرت کرد. دليلش هم ابتلای جوليا به يک بيماری ريوی بود که پزشک‌ها به خانواده‌ش توصيه کرده بودند آب و هوای بهتر برای اون مفيده. همين هم منجر به تصميم خانواده برای مهاجرت به استراليا شد. جوليا گيلارد در رشته حقوق تحصيل کرده و در سال 2001 از حوزه انتخابيه Lalor در غرب ملبورن مرکز ايالت ويکتوريا به مجلس استراليا راه پيدا کرد.
از آقای همسر هم بشنويد که آرايشگر است. هر دوی‌شان هم به دليل تصميم خانوادگی هرگز بچه‌دار نشدند. حالا اگر انگليسی‌تان خيلی خوب است منبعد يک گرفتاری هم با گيلارد داريد چون لهجه‌ی غليظ استراليايی ايشان در حد جام جهانی‌ست.
نظرات