نيک آهنگ کوثر و توسعه پايدار
توسعه پایدار دروغین!
خلاصه: "توسعه پایدار" دکانی شده برای راهزنانی که با چراغ به دزدی آمده اند.
توسعه پایدار دروغین!
در سال های اخیر، یکی از روش های سؤ استفاده از امکانات دولتی چسباندن نام "توسعه پایدار" به اول یا آخر طرح های کوچک و بزرگ بوده است.
فقدان نگاه پاک به مقوله های ملی و همچنین وجود ابهام در نحوه تصویب طرح ها به تدریج مفهوم مترقی توسعه پایدار را مخدوش کرده است. به عبارتی "توسعه پایدار" دکانی شده برای راهزنانی که با چراغ به دزدی آمده اند. وقتی سرته یک پروژه صد میلیونی را با یک دهم آن هم می آورند ، و کک کسی هم نمی گزد، یک جای کار ایراد دارد.
البته وقتی ریا کاران بیشتر مورد توجه و مشورت قرار می گیرند و در مقابل هر نظر رئیس سازمان تا زانو خم می شوند، آنچه برایشان مهم تر است گرفتن پول است نه نیازهای جامعه به فراهم آمدن لوازم توسعه.
وقتی انگیزه پیمان کار، توسعه کوتاه مدت متراژ خانه اش باشد،نه رستگاری شهروندان و وقتی مهم ترین پروژه ها را با کوچک ترین افراد بی اصالت بسپارند، با ناپایدارترین نوع توسعه روبرو هستیم.
آیا می توان آینده این نسل و نسل های بعدی را در دستان دزدان نا پاک کوچک و بزرگی بسپاریم که همچون جهانگرد حکایت گلستان، گیسوان می بافند که چنین اند و چنان؟
وقتی چنین جهانگردانی سابقه ای جز خیانت ندارند، حتی به همسران و براداران خود، و با هزار کلک و ریا از کارگزاری یک گروه سیاسی به بنده گی گروه رقیب می رسند تا آبادگر جیب خود شوند، آینده ای نا پایدار را برای شهروندان و همشهریان باید در انتظار باشیم.
کسانی که پیشینه نفاق دارند و با هزار دوز و کلک، جماعت صاحب آگاهی و اطلاعات را فریب داده اند تانانی حرام به کف آرند، توسعه ایران را بدل به سقوط خواهند کرد.
توسعه پایدار دروغین!
خلاصه: "توسعه پایدار" دکانی شده برای راهزنانی که با چراغ به دزدی آمده اند.
توسعه پایدار دروغین!
در سال های اخیر، یکی از روش های سؤ استفاده از امکانات دولتی چسباندن نام "توسعه پایدار" به اول یا آخر طرح های کوچک و بزرگ بوده است.
فقدان نگاه پاک به مقوله های ملی و همچنین وجود ابهام در نحوه تصویب طرح ها به تدریج مفهوم مترقی توسعه پایدار را مخدوش کرده است. به عبارتی "توسعه پایدار" دکانی شده برای راهزنانی که با چراغ به دزدی آمده اند. وقتی سرته یک پروژه صد میلیونی را با یک دهم آن هم می آورند ، و کک کسی هم نمی گزد، یک جای کار ایراد دارد.
البته وقتی ریا کاران بیشتر مورد توجه و مشورت قرار می گیرند و در مقابل هر نظر رئیس سازمان تا زانو خم می شوند، آنچه برایشان مهم تر است گرفتن پول است نه نیازهای جامعه به فراهم آمدن لوازم توسعه.
وقتی انگیزه پیمان کار، توسعه کوتاه مدت متراژ خانه اش باشد،نه رستگاری شهروندان و وقتی مهم ترین پروژه ها را با کوچک ترین افراد بی اصالت بسپارند، با ناپایدارترین نوع توسعه روبرو هستیم.
آیا می توان آینده این نسل و نسل های بعدی را در دستان دزدان نا پاک کوچک و بزرگی بسپاریم که همچون جهانگرد حکایت گلستان، گیسوان می بافند که چنین اند و چنان؟
وقتی چنین جهانگردانی سابقه ای جز خیانت ندارند، حتی به همسران و براداران خود، و با هزار کلک و ریا از کارگزاری یک گروه سیاسی به بنده گی گروه رقیب می رسند تا آبادگر جیب خود شوند، آینده ای نا پایدار را برای شهروندان و همشهریان باید در انتظار باشیم.
کسانی که پیشینه نفاق دارند و با هزار دوز و کلک، جماعت صاحب آگاهی و اطلاعات را فریب داده اند تانانی حرام به کف آرند، توسعه ایران را بدل به سقوط خواهند کرد.
نظرات